مطالعه تجمع برخی از فلزات سنگین در بافت خوراکی ماهی کپور (Cyprinus Carpio) و برآورد میزان سیبل خطر در حوزه ایرانی دریای خزر(سال 1389)

سابقه و هدف : فلزات سنگین جزوآلاینده های غیر قابل تجزیه می باشند که بر موجودات در آب از جمله ماه ی ها اثرمی گذارند. این مطالعه به بررسی غلظت شش فلز سنگین (روی، مس، نیکل، سرب، کادمیم و جیوه ) در بافت خوراکیمنطقه جنوبی دریای خزر در سال 1389 به همراه تجمع زیستی و برآورد میزان سیبل خطر (cyprinus carpio) ماهی کپورمی پردازد.مواد و روش ها: دراین تحقیق تعداد 28 نمونه ماهی کپور در پره های صیادی و ب ه وسیله تور ترال طی فصول زمستان و بهارتهیه گردید . فلزات موجود در نمون ه های مورد نظر پس از آماده سازی (خشک شدن در دستگاه فریز درایر) و انجام فرآیندهایاستخراج و هضم، با استفاده از دستگاه جذب اتمی مجهز به سه سیستم شعله، گرافیت و سیستم بخار اندازه گیری گردیدند.یافته ها: نتایج نشان داد حداکثر میانگین به همراه خطای معیار در بافت عضله ماهی کپور مربوط به فلزات روی و مس3 میکروگرم برگرم وزن خشک بوده است . در میان فلزات سمی و غیر ضروری جیوه /68 ±0/30 ،185± به ترتیب 570 میکروگرم برگرم وزن خشک داشته است و دو فلز سرب و کادمیم زیر حد تشخیص دستگاه /50±0/ غلظتی برابر 17بوده اند. در ضمن فاکتورتجمع زیستی برای روی بیشتر از مس و در مورد مس بیشتر از جیوه بوده است.استنتاج: مقادیر فلزات نیکل، کادمیم و سرب در عضله ماهی کپور دریای خزر در مقایسه با حد مجاز استانداردهایمشاهده گردید. who مختلف ناچیز بوده اما غلظت جیوه بیش تر از حد مجاز