تغییرات مانومتری آنورکتال به دنبال درمان کودکان مبتلا به یبوست مزمن فانکشنال

سابقه و هدف : مانومتری آنورکتال روش مناسبی برای تشخیص یبوست مزمن کودکان است و می تواند اطلاعاتمفیدی در مورد علل زمینه ای یبوست در اختیار ما قرار دهد . با انجام این مطالعه و بررسی پارامترهای مانومتری قبل و بعد ازدرمان استاندارد می توان پاسخ دهی درمان استاندارد را ارزیابی نموده و رو شهای تشخیصی را بهبود بخشید.مواد و روش ها: این مطالعه مق طعی بر روی 48 بیمار مبتلا به یبوست مزمن انجام شده و پارامترهای مربوط به مانومتریآنورکتال قبل و 6 ماه بعد از دریافت درمان استاندارد با یکدیگر مقایسه گردید.6 سال که 31 نفر پسر بودند . درمان استاندارد باعث کاهش فشار پایه آنال شده بو د /8±1/ یافته ها: متوسط سن 08با توجه به علایم بالینی در 75 درصد بیماران ( 27 نفر) پاسخ به درمان، خوب بود . بیش ترین تغییرات شل شدن .(p < 0/004)موج در فاز 1 ثانیه بعد از اتساع رکتوم دیده شده بود . طول موج و مدت شل شدن در حجم های بالای 30 سی سی بایکدیگر تفاوتی نداشت.استنتاج: گرچه درمان استاندارد بر روی مدت زمان شل شدن اسفنکتر داخلی موثر نمی باشد ، ولی با ت اثیر بر رویدامنه موج شل شدن می تواند در بهبود وضعیت بیماران نقش مهمی ایفا نماید . بیش ترین تغییرات در فاز 1 ثانیه بعد از اتساعرکتوم دیده شد. لذا م یتوان طول مدت انجام مانومتری آنورکتال را کوتا هتر کرد.