مروری بر پیدایش مقاومت به داروهای گروه آزولی در آسپرژیلوس فومیگاتوس

آسپرژیلوزیس مهاجم عفونت شدید با مرگ و میر بسیار بالا در بیماران دچار نقص سیستم ایمنی، نوتروپنی شدید،گرانولوماتوز مزمن، بدخیمی های خونی، دریافت کنندگان پیوند مغز استخوان، سلول های بنیادی و افراد در حال استفاده ازاستروییدها و آنتی بیوتیک های طولانی مدت و هم چنین ظهور گروه های جدید در معرض خطراز قبیل اف راد مبتلا به بیماریانسدادی مزمن ریوی است . مدیریت درمانی موفقیت آمیز آسپرژیلوزیس مهاجم، وابسته به شروع به موقع درمان، انتخابداروی م وثر ضد قارچی و عدم مقاومت قارچ به آن می باشد. تشخیص آسپرژیلوزیس تهاجمی بسیار مشکل بوده بنابراین بهعنوان یکی از مشکلات در قا رچ شناسی مطرح می باشد لذا در این بیماران درمان بای ستی سریع و در پی مظنون شدن بهبیماری شروع شده و تا زمان بهبودی کامل ادامه یابد . درمان این بیماری در صورت امکان بیش تر بر اساس جراحی،داروهای ضد قارچی و کاهش سرکوب ایمنی م ی باشد. مقاومت آزولی در ایزوله های آسپرژیلوس فومیگاتو ساز سال1999 در هلند مشاهده گردید . نحوه شکل گیری و تکامل مکانیسم مقاومت آزولی مشخص نشده است ولی آن چه مشخصاست گسترش مقاومت آزولی درمحیط و این که بیماران مبتلا به آسپرژیلوزیس مهاجم با ایزوله های مقاوم به آ. فومیگاتو سدرمان آزولی موفقی نخوا هند داشت ب ه علت وجود آسپرژیلو سفومیگاتو سدر محیط ، ریسک بالایی برای ابتلا بهآسپرژیلوزیس در بیماران وجود دارد و ازآزول ها برای پروفیلاکسی و درمان آن ها استفاده م ی شود. بنابراین بررسی علتافزایش مقاومت آزولی در آسپرژیلوس فومیگاتو سمساله بسیار مهمی می باشد زیرا گسترش مقاومت می تواند در کنترلبیماری های ناشی از این قارچ اختلال ایجاد کند .