مقایسه اثرات درمانی آلپرازولام و سینا رازین در مبتلایان به تینیتوس ایدیوپاتیک: یک کارآزمایی بالینی

سابقه و هدف: مطالعات متعدد شیوع تینیتوس مزمن در بین جوامع و اثرات آن را بر کیفیت زندگی بیماران ذکر کرده اند . باوجودی که هنوز درمان قطعی برای این وضعیت یافت نشده است، از جمله درمان های رایج، استفاده از داروهای گروه بنزودیازپین ها وآنتی هیستامین ها است. این مطالعه با هدف مقایسه ی تاثیر درمانی آلپرازولام و سینا رازین در مبتلایان به تینیتوس ایدیوپاتیک انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که بر روی 101 بیمار مبتلا به تینیتوس ایدیوپاتیک انجام شد. بیماران به طورتصادفی به دو گروه تقسیم شدند و به مدت 15 روز تحت درمان با آلپرازولام و سینا رازین قرار گرفتند. داده های مطالعه توسط نرم افزارمعنی دار تلقی شد. p < 0/ نسخه 16 آنالیز شد و 05 spss67 درصد ( 68 نفر ) از بیماران زن و / 20 سال بود . 3 – 45 سال با دامنه تغییرات 75 /5 ± 12/ یافته ها: میانگین سنی بیماران 402 درصد / 32/7 درصد ( 33 نفر) مرد بودند. میزان بهبودی کامل پس از درمان در گروه آلپرازولام صفر درصد و در گروه سینارازین 368 درصد و / 43 درصد بود. میزان عارضه خواب آلودگی در دو گروه به ترتیب 4 / 47 درصد و 2 / بود. میزان بهبودی نسبی به ترتیب 431/6 درصد بود.استنتاج: آلپرازولام و سینا رازین داروهای موثری در درمان تینیتوس ایدیوپاتیک هستند و اثر آن ها در درمان تینیتوس یکسان است.با این وجود، از آن جا که عارضه خواب آلودگی در آلپرازولام بیشتر دیده شد، سینا رازین از این نظر ارجحیت دارد.