بررسی مولکولی اینتگرون ها در اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه های جدا شده از عفونت های دستگاه ادراری

سابقه و هدف: درمان عفونت های ادراری به دلیل به وجود آمدن مقاومت های آنتی بیوتیکی در عوامل به وجودآورنده، روز به روز مشکل تر می شود. اینتگرون ها از عوامل ژنتیکی متحرکی هستند که باعث گسترش و حمل ژن هایمقاومت آنتی بیوتیکی در بین باکتری ها م یگردند. هدف از انجام این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، بررسیشیوع اینتگرون های کلاس یک، دو و سه وتعیین ارتباط آن در ایجاد مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها در ایزوله هایاشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه جدا شده از عفونت های ادراری می باشد.مواد و روش ها: 50 ایزوله اشرشیا کلی و 50 ایزوله کلبسیلا پنومونیه از نمونه های مربوط به عفونت های ادراری بیمارانبستری شده در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان سطح سه اراک جمع آوری گردید و توسط تست های بیوشیمیایی استانداردتعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزول هها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن نسبت به 16 آنتی بیوتیکتعیین شد. pcr تعیین گردید. فراوانی اینتگرون های کلاس یک، دو و سه در ایزول هها با استفاده از روشیافته ها: بیش ترین مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های کلبسیلا پنومونیه مربوط به آنتی بیوتیک های ریفامپین ( 90درصد)، اریترومایسین ( 90 درصد)، سفتریاکسون ( 76 درصد)، آموکسی کلاو ( 76 درصد)، کوتریموکسازول ( 70 درصد)،سفوتاکسیم ( 70 درصد) و سفتازیدیم ( 66 درصد) بود، هم چنین بیش ترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله هایاشرشیا کلی مربوط به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول ( 88 درصد)، سفتریاکسون ( 76 درصد)، آموکسی کلاو74 درصد)، سفتازیدیم ( 72 درصد) و سفوتاکسیم ( 72 درصد) بود. تمامی ایزوله های اشرشیاکلی نسبت به ایمیپنم حساسیت )نشان دادند، درحالی که تنها 6 درصد از کلبسیلا پنومونیه ها به این آنتی بیوتیک مقاوم بودند . 90 درصد از کلبسیلاپنومونیه ها داراری اینتگرون کلاس یک، 2 درصد از آ نها دارای اینتگرون کلاس دو بودند، میزان فراوانی اینتگرون کلاسیک و دو به ترتیب در اشرشیاکل یها 86 و 8 درصد بود. اینتگرون کلاس 3 نیز در ایزوله ها یافت نگردید.استنتاج: میزان فراوانی اینتگرون کلاس یک درسویه های اشرشیاکلی وکلبسیلا پنومونی ههای مورد مطالعه بسیار بالامی باشد، که این عامل احتمالاً می تواند نقشی در تسهیل گسترش سویه هایی با مقاومت چند دارویی داشته باشد.