بررسی میزان آگاهی و توانمندی دانشجویان پزشکی (کارورز) دانشگاه علوم پزشکی مازندران با احیا قلبی - تنفسی(CPR)در سال 1390

سابقه و هدف: آگاهی و توانایی انجام احیا قلبی- ریوی بر هر دانشجوی پزشکی در حال فارغ التحصیل واجباست.از آن جایی که تنها احیا قلبی ریوی صحیح و موثر می تواند احتمال بقا بیماران دچار ایست قلبی- تنفسی را بالا ببرد،ارزیابی و کنترل چگونگی انجام احیا اهمیت بسیار دارد. تاکنون در این زمینه مطالعه م شابهی در دانشگاه علوم پزشکیمازندران صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه تعیین آگاهی و مهارت کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مازندران دراحیا قلبی- ریوی در سال 1390 بود.مواد و رو شها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 80 نفر از کارورزان دانشگاه علوم پزشکی مازندران مورد ارزیابیقرار گرفتند. ابتدا با یک پرسشنامه استاندارد در مورد میزان شناخت تیوریک کارورزان در مورد احیا قلبی - ریویاطلاعات جمع آوری شد. سپس از تمامی شرکت کننده ها بر اساس چک لیست استاندارد آزمون عملی گرفته شد .اطلاعات با استفاده از روش های آماری مورد ارزیابی قرار گرفت.بهترین منبع .(n=0/ یافته ها: هیچ یک از شرکت کننده ها مهارت کامل در انجام صحیح احیا قلبی ریوی نداشتند ( 0اکثر کارورزان میزان آگاهی و توانایی (n= جهت آموزش گذراندن دوره طب اورژانس مطرح شده است ( 40 درصد 32از نظر میزان آگاهی تیوریک اکثر کارورزان (n= 47 درصد 38 / خود از احیا قلبی- ریوی را در حد مقدمات دانستند ( 5.(n= در حد ضعیف بوده اند ( 50 درصد 40استنتاج: این مطالعه بر لزوم گنجاندن دوره های متعدد و کارگاه های آموزشی احیا قلبی- ریوی برای تمامی دانشجویانپزشکی و ارزیابی مجدد مهارت آن ها تاکید می کند. علاوه بر این بنیانگذاری استراتژی های جدید در آموزش احیا قلبی -ریوی امری غیر قابل اجتناب به نظر م یرسد.