بررسی موارد هیپوناترمی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مسلول بستری شده در بیمارستان ریفرال آموزشی درمانی رازی در سال های1385-90

سابقه و هدف: هیپوناترمی شایع ترین اختلال الکترولیتی در بیماران بستری بوده که در خصوص میزان شیوع آنگزارشات بسیار متفاوتی وجود دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی هیپوناترمی و عوامل مرتبط در بیماران مبتلا بهسل بستری شده در بیمارستان رازی قایم شهر انجام شده است.مواد و روش ها: این یک مطالعه مقطعی از نوع بررسی داده های موجود می باشد. جامعه مورد بررسی کلیه بیمارانمبتلا به سل بستری در بیمارستان رازی قایم شهر در فاصله سال های 85 الی 90 بودند . بیمار مبتلا به سل به بیماری گفتهمی شود که علایم بالینی این بیماری به همراه کشت خلط مثبت یا علایم رادیوگرافی دال بر بیماری داشته و درمان ضد سلدریافت کرده بود متغیرهای مورد بررسی شامل سطوح سدیم، سن، جنس، نوع سل، نوع رژیم دارویی (استاندارد / خطدوم) بود. هیپوناترمی به دو آزمایش متوالی سطح سدیم کمتر از 135 اطلاق می شد. اطلاعات ب هدست آمده توسط نرم افزارمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. chi-square و آزمون spss آماری57 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران مورد بررسی / یافته ها: از 200 بیمار مبتلا به سل مورد بررسی 115 نفر ( 551/2 سال بود. هایپوناترمی در 36 نفر ( 18 درصد ) از بیماران مورد بررسی وجود داشت که محدوده اطمینان ± 20/823 درصد بود. توزیع مرگ و میر در بیماران مورد بررسی به تفکیک وضعیت / 12 درصد تا 4 / 95 درصد این میزان بین 6هایپوناترمی اختلاف معنی داری نداشت. هایپوناترمی به تفکیک نوع سل اختلاف معن یداری نداشت.استنتاج: هایپوناترمی در بیماران مبتلا به سل از فراوانی قابل ملاحظه ای برخوردار بوده و می بایست در فرایند پیگیریبیماران مبتلا به سل بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.