بررسی اثر محافظتی کورکومین بر فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در کلیه موش صحرایی مواجهه شده با استامینوفن

سابقه و هدف: استامینوفن(پاراستامول) یک داروی متداول ضد درد و ضد تب است که به طور وسیع در سراسر دنیامورد استفاده قرار می گیرد این دارو در دوزهای بالا منجر به نکروز کبدی و کلیوی در انسان و حیوان م یگردد هر چند آسیبکلیوی و اختلالات حاد کلیوی م یتواند بدون آسیب کبدی نیز ایجاد شود مکانیسم آسیب کلیوی برخلاف آسیب کبدی بهخوبی شناخته نشده است و یکی از دلایل شایع مراجعه به اورژانس می باشد . هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر محافظتیمشتق شده از گیاه زردچوبه استامینوفن در آسیب کلیوی ایجاد شده توسط استامینوفن می باشد. ،(curcumin) کورکومینمواد و رو شها: این مطالعه روی موش های صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد . استامینوفن در محلول 5 درصد دی1000 وزن حیوان تزریق شد. کورکومین به mg/kg حل و به صورت داخل صفاقی به میزان (dmso) متیل سولفواکساید200 محلول در دی متیل سولفواکساید نیز به صورت داخل صفاقی در گروه های مربوطه تزریق گردید . mg/kg میزان(iii) گروه تیمار تحت تزریق با استامینوفن (ii) گروه کنترل نرمال (i) . حیوانات به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدندگروه تحت تزریق فقط با کورکومین (iv) گروه تیمار تحت تزریق با کورکومین و بعد از 30 دقیقه از تزریق استامینوفنبعد از طی دوره زمانی 24 ساعته از تزریق حیوانات، خونگیری انجام و سطح .dmso تحت تزریق با vehicle گروه (v)اوره و کراتینین در پلاسما اندازه گیری شد. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز درکلیه و ظرفیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما سنجش شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای آماری انجام شد.یافته ها: تجویز استامینوفن باعث افزایش سطح مارکرهای بیوشیمیایی اوره و کراتینین در پلاسما و پراکسیداسی ونلیپیدها در کلیه به طور معنی داری شد، میزان فعالیت آنتی اکسیدان های آنزیمی سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بافتکلیوی کاهش یافت. استفاده از کورکومین در گرو ههای مواجهه یافته با استامینوفن به میزان قابل توجهی کاهش غلظتاوره، کراتینین و لیپید پراکسیداسیون را باعث گردید اما به طور قابل توجهی افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز وسوپراکسید و به ویژه ظرفیت کل آنتی اکسیدانی پلاسما را به همراه داشت.استنتاج: نتایج ما نشان می دهد که کورکومین می تواند عامل حفاظتی قدرتمندی در برابر تغییرات بیوشیمیایی و آسیباکسیداتیو ناشی از مواجهه با دوز حاد استامینوفن در موش صحرایی شود. اما مطالعات بیشتری برای تایید این موضوع بهویژه از نظر مکانیسم بیوشیمیایی آن، قبل از کاربرد بالینی لازم است.