بررسی عملکرد کنوانسیون منطقه ای کویت بر محیط زیست دریایی خلیج فارس

سابقه و هدف : در سال 1978 ، کنوانسیون منطقه ای کویت با هدف محافظت از محیط زیست دریایی خلیج فارس، بینکشورهای منطقه منعقد گردید . منطقه ای که کشورهای ایران، عربستان، کویت، عراق، امارات متحده عربی و قطر، نفتتولیدی خود را از این دریای نیمه بسته صادر می نمایند. از آن جایی که در کنوانسیون مذکور کشورهای امضا کننده متعهدشده اند کلیه اقدامات لازم را برای جلوگیری و یا کاستن از آلودگی محیط زیست در من طقه دریایی خلیج فارس به عمل آورند،این مطالعه با هدف بررسی عملکرد آن کنوانسیون در جهت محافظت از محیط زیست دریایی خلیج فارس انجام شده است.مواد و رو ش ها: در این تحقیق مقادیر آلودگی، زمان و اثرات آن در آب های خلیج فارس با استفاده از آمارهایماخوذ از من ابع رس می مورد بررسی قرار گرفت . در خصوص ریزش مواد نفتی به آب های خلیج فارس، آلودگی مذکور بهتناسب مقدار تولید نفت در خلیج فارس مورد ارزی ابی واقع و سپس با همین تناسب در مقایسه با مدت مش ابه در سطحجهانی مورد سنجش قرار گرفت که منتج به ترسیم یک نمودار جداگانه در خلیج فارس و سطح جهان گردید . مقادیرافزایش یا کاهش تعیین و سپس تحلیل نهایی با استفاده از داده های مذکور به عمل آمد.یافته ها: به استثنا سال های 1983 و 1991 مقدار آلودگی در خلیج فارس چه از نظر تعداد حوادث منتهی به آلودگی و چه ازلحاظ حجم ریزش مواد نفتی و آلودگی آب، مقادیر پای ین تری از میانگین آلودگی در سطح جهانی را نشان می دهد. به نحوی که1984 میانگین سطح آلودگی در مقایسه با سطح جهانی و متناسب با 40 درصد استخراج - 1978 و 1990 - بین سال های 1982نفت جهان از منطقه خلیج فارس، سیر نزولی را نشان می دهد . بروز دو جنگ بز رگ در خلیج فارس، افزایش آلودگی را63 درصد نسبت به میانگین جهانی رساند. / مجموعاًً به رقم 63استنتاج: کنوانسیون منطقه ای کویت به ه نگام بروز جنگ و درگیری نظامی درخلیج فارس که هشت کشور ساحلیآن حدود 40 درصد تولید نفت خام دنیا را برعهده داشته ، از عمل به تکالیف خود ناتوان بوده، در صورتی که به ت اسیساتنفتی، اسکله ها و نفتکش ها حملاتی صورت گیرد، طرح عملیات اضطراری برای کنترل و مهار آلودگی ب ه دلیل گستردگیفاجعه و نظامی بودن منطقه عملا کارایی خود را از دست می دهد. لذا پیشنهاد می شود که با اصلاح پروتکل کنوانسیونکویت و یا تن ظیم پروتکل جداگانه، کشورهای عضو متعهد گردند به ه نگام بروز جنگ از مورد هدف قرار دادن تاسیساتنفتی یکدیگر خودداری و یا در صورت بروز آن ، دخالت فوری عملیات اضطراری برای مهار آلودگی را به رسمیتشناخته، با آن همکاری نمایند.