بررسی رابطه رضایت از زندگی با حمایت اجتماعی و خودکارآمدی در سالمندان ساکن منازل شهرستان ساری در سال1391

سابقه و هدف: افزایش طول عمر و فزونی جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن حاضر است . رضایت اززندگی به عنوان نشانه ای بارز از سازگاری موفقیت آمیز فرد با تغییر در موقعیت های گوناگون زندگی مورد توجه قرارمی گیرد. به نظر می رسد که خودکار آمدی و حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی ارتباط داشته باشد. با توجه به مطالعاتکم در این زمینه، این مطالعه با هدف بررسی رابطه رضایت از زندگی با خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در سالمندانساکن منازل شهر ساری انجام شده است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد. از 20 مرکز بهداشت شهرستان ساری 10 مرکزبهداشت به صورت تصادفی انتخاب و از این مراکز 129 سالمند با رضایت شخصی وارد مطالعه شدند . معیار ورود شاملسن بالای 60 سال و معیارخروج شامل ابتلا به بیماری های صعب العلاج مانند سرطان، بیماری روانی شدید، ابتلا به زوالعقل، آلزایمر می باشد. ابزار جمع آوری داده ها چهار پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی، پرسشنامهنسخه 16 و به کمک آمار توصیفی spss حمایت اجتماعی و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر بود. داده ها با نرم افزار(میانگین، انحراف معیار و فراوانی نسبی)، آزمون کای دو و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.20 بود که با /64±8/ 67 و میانگین رضایت از زندگی 36 /86±7/ یافته ها: بر اساس داده ها میانگین سنی سالمندان 49ارتباط معنی دار داشت . میانگین (p=0/ و وضعیت منزل ( 01 (p=0/ متغیرهای دموگرافیکی مانند وضعیت اقتصادی ( 00224 به دست آمد و با استفاده از آزمون ضریب /35±7/ 25 و میانگین خودکارآمدی 55 /08±5/ حمایت اجتماعی کلی 98(p=0/001 ،r=0/ و خودکارآمدی ( 49 (p=0/001 ،r=0/ همبستگی پیرسون رضایت از زندگی با حمایت اجتماعی ( 44ارتباط معنی داری داشت.استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه رضایت از زندگی با حمایت اجتماعی و خودکارآم دی رابطه مستقیمدارد. لذا از طریق تقویت حمایت، استقلال و حرمت گذاری به سالمندان و به تبع آن با بهبود وضعیت حمایت اجتماعی وخودکارآمدی می توان رضایت مندی سالمندان را افزایش داد.