بررسی کارایی یک ساله فیستول های شریانی - وریدی و فاکتورهای پیش بینی کننده آن در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه

سابقه و هدف: استفاده از فیستول شریانی- وریدی باعث پیشرفت های بزرگی در اداره بیماران نیازمند به دیالیز مکررشده است. با توجه به محدودیت محل های ایجاد این فیستول ها در هر فرد و برای جلوگیری از صرف هزینه ها و مراجعاتمکرر بیمارستانی، میزان کارآیی فیستول های شریانی - وریدی و شناخت عوامل موثر بر آن از اهمیت زیادی برخوردار است.مواد و روش ها: در یک بررسی 5 ساله 72 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که مورد عمل جراحی فیستول شریانی -وریدی برای همودیالیز قرار گرفته بودند، به مدت یک سال پیگیری شدند. مدت کارکرد هر فیستول برحسب ماه، محلفیستول، نوع آناستوموز، مدت نارسایی کلیه، سابقه دیابت، هیپرتانسیون و سابقه کاتتر موقتی برای همودیالیز، سن و جنسمشخص گردید و اطلاعات با استفاده از مدل های رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.80 درصد بوده و در صورت سن بالای / یافته ها: مطالعه نشان داد که کارآیی یکساله فیستو لهای شریانی- وریدی 665 سال، سابقه نارسایی مزمن کلیه بیش از 20 ماه و فیستول در ناحیه مچ، کارآیی یک ساله به طور معنی داری پایین تر استبه علاوه فاکتورهای جنس، سابقه دیابت، سابقه هیپ رتانسیون، سابقه کاتتر موقتی برای .(p= 0/031 ، 0/002 ، 0/001)همودیالیز تاثیر قابل توجهی بر میزان کارآیی یک ساله ندارند.استنتاج: با توجه به کارآیی بالای فیستول های شریانی- وریدی هنوز این فیستو لها بهترین راه دستیابی عروقی جهتهمودیالیز مکرر می باشند و در صورت سن بالای 65 سال و یا سابقه طولانی نارسایی مزمن کلیه بهتر است از ابتدا فیستولدر ناحیه کوبیتال گذاشته شود. علاوه بر آن با توجه به اثر نارسایی مزمن کلیه طولانی مدت، بر میزان کارآیی فیستول، بهتراست در نارسایی مزمن کلیه برای گذاشتن فیستول سریع تر تصمیم گیری و اقدام شود.