هوش معنوی و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی و طبی در سالمندان مقیم منازل

سابقه و هدف: هوش معنوی در بردارنده نوعی سازگاری و رفتار حل مساله است و فرد را در جهت هماهنگی با پدیده هایاطراف یاری می نماید. در سالمندی پرداختن به معنویات نسبت به سایر دوره های زندگی پر رنگ تر می شود. این مطالعه با هدفتعیین هوشی معنوی در سالمندان مقیم منازل شهر ساری و رابطه آن با برخی ویژگی های جمعیت شناختی و طبی انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیف- تحلیلی از نوع مقطعی که بر روی 200 سالمند مقیم منازل شهرساری انجام شد، معیارهای ورود به مطالعه سن بالای 60 ، توانایی انجام مصاحبه و تمایل به همکاری بود . ابزار گردآوری4 نیاز به تقویت / اطلاعات پرسشنامه اطلاعات فردی و مقیاس هوش معنوی استاندارد 83 عبارتی بود. میانگین کم تر از 30و روش های spss هوش معنوی و بالاتر به مفهوم هوش معنوی بالاست. اطلاعات پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزارتجزیه و تحلیل گردید. t-test ،tukey hsd ،anova آماری میانگین، انحراف معیار و5 با / 2 و حداکثر 27 / یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد حداقل نمره هوش معنوی در سالمندان مورد مطالعه 330 است. سالمندان مورد مطالعه به استثنای سنین بالای 70 سال نیاز به تقویت هوش معنوی داشتند. از بین /48 ± 4/ میانگین 09(p= 0/ و ترکیب خانواده ( 05 (p= 0/ وضعیت تاهل ( 04 ،(p= 0/ ویژگی های جمعیت شناختی تنها رابطه بین متغیرهای سن ( 01با هوش معنوی معنی دار بود. اما ارتباط معنی دار بین هوش معنوی با سایر متغیرها به دست نیامد . سالمندان سنین بالای 70سال، متاهلین و آن هایی که با همسر و فرزندان زندگی می کردند از هوش معنوی بالایی برخوردار بودند.4 و نیاز به تقویت هوش معنوی داشتند . به / استنتاج: براساس نتایج این مطالعه میانگین نمره هوش معنوی سالمندان 09نظر می رسد ارتقا هوش معنوی سالمندان به آنان کمک می کند به سازگاری پایدارتری دست پیدا کرده و با داشتن یکروحیه متعادل، زندگی با کیفیت مطلوب تری را سپری نمایند.