ایمنی زایی واکسن هپاتیت B در دانشجویان علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف : واکسیناسیون هپاتیت b یکی از موثرترین راههای پیشگیری از ابتلاء به بیماری هپاتیت b خصوصا در گروه های پرخطر می باشد . از آن جایی که در بعضی از افراد بعد از دریافت واکسن ، ایمنی قابل قبول ایجاد نمی شود و این مساله می تواند سلامتی آنان راتهدید کند ،میزان ایمنی زایی واکسن مورد استفاده در سیستم بهداشتی ایران epi در یکی از گروههای پرخطر یعنی دانشجویان علوم پزشکی مورد بررسی قرار گرفت . مواد وروشها : 193 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران با میانگین سنی 24-20 سال انتخاب شدند و 2-1 ماه پس از تجویز سه نوبت واکسن نوترکیب ( recombinant ) با برنامه ( 0،1،6 ماه ) بعد از خون گیری و تهیه سرم آنتی بادی ضد آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت b ( hbs ag-ab) با استفاده از روش elisa ، اندازه گیری شد . بر اساس عیار آنتی بادی iu/l‌، افراد مورد مطالعه در 4 گروه بدون پاسخ ( non-responder) با عیار کم تر از iu/l 10 ،‌پاسخ دهنده ضعیف (low responder) با عیار iu/l 100-10 ، پاسخ دهنده متوسط ( intermediate ) با عیار iu/l 1000-100 و پاسخ دهنده قوی (‌high- responder) با عیار بیشتر از iu/l 1000 آنتی بادی تقسیم بندی شدند . به افراد بدون پاسخ ،‌توصیه شد برای کسب ایمنی ، واکسیناسیون خود را ادامه دهند . یافته ها : تنها 3 نفر از دانشجویان نسبت به واکسن پاسخ ایمنی ندادند ( 6/1%) یعنی کم تر از iu/l 10 آنتی بادی در سرم آنها وجود داشت . 9/11 % از دانشجویان پاسخ ضعیف ، 73% پاسخ متوسط و بقیه دانشجویان ( 5/13%) پاسخ شدید به واکسن داشتند . استنتاج : واکسن هپاتیت b نوترکیب مورد استفاده در برنامه epi ایران در دانشجویان علوم پزشکی مازندران ایمنی زایی خوبی داشته و درصد موارد بدون پاسخ ایمنی ، ناچیز بوده است .