مقایسه شاخص های سالمندی فعال در سالمندان شهری و روستایی شهرستان بهشهر و عوامل مرتبط با آن در سال 1402

سابقه و هدف: سالمندی فعال (active aging) به معنای بهینه‌سازی فرصت‌ها برای ارتقای کیفیت زندگی در دوران سالمندی است. تفاوت‌های محیطی و سبک زندگی بین شهر و روستا می‌تواند تاثیرات قابل توجهی بر سالمندی فعال داشته باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص‌های سالمندی فعال در سالمندان شهری و روستایی شهرستان بهشهر و عوامل مرتبط با آن، در سال 1402 طراحی و اجرا شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی، با استفاده از روش نمونه‌گیری نسبتی- سهمیه‌ای، 350 نفر از سالمندان مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان بهشهر مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل فرم عوامل اجتماعی- دموگرافیک و پرسشنامه 40 سوالی شاخص سالمندی فعال ایرانی بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 20 و آزمون رگرسیون خطی تحلیل شدند.یافته‌ها: میانگین سنی سالمندان شرکت‌کننده در مطالعه 8/13±70/96 سال بود، که در آن 52 درصد مرد و 61/1 درصد متاهل بودند. میانگین نمره مجموع شاخص سالمندی فعال در شهر و روستا به ترتیب 30/48±111/47 و 21/66±93/73 بود، که نشان‌دهنده بالاتر بودن نمره شاخص سالمندی فعال درسالمندان شهری نسبت به روستاییان است(0/001>p). هم‌چنین، در هر دو گروه، میانگین نمره شاخص سالمندی فعال در سالمندان متاهل به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از سالمندان مجرد بود. افراد با سطوح تحصیلات و درآمد بالاتر نیز به‌طور معنی‌داری میانگین شاخص سالمندی فعال بیش‌تری داشتند. برعکس، با افزایش سن و تعداد فرزندان، میانگین شاخص سالمندی فعال به‌طور معنی‌داری کاهش یافت(0/05

comparison of active aging indicators and associated factors among urban and rural elderly in behshahr, iran (2023)

background and purpose: active aging involves optimizing opportunities to enhance the quality of life in older age. environmental differences and lifestyle variations between urban and rural areas can significantly affect active aging. this study aimed to compare the indicators of active aging among elderly individuals in urban and rural areas of behshahr, while also identifying the factors associated with these indicators in 2023.materials and methods: this cross-sectional, descriptive-analytical study employed a proportional quota sampling method to examine 350 elderly individuals from comprehensive health service centers in behshahr. the tools used included a demographic-social factors form and a 40-item questionnaire on the iranian active aging index. collected data were analyzed using spss version 20 and linear regression tests.results: the mean age of the elderly participants was 70.96±13.8 years. among the participants, 52% were men, and 61% were married. the average scores on the active aging index were 111.47±30.48 for urban residents and 93.73±21.66 for rural residents, demonstrating that urban elderly individuals had significantly higher scores than their rural counterparts (p<0.001). married elderly individuals in both groups scored significantly higher on the active aging index compared to single individuals. participants with higher education levels and income also achieved significantly greater scores. in contrast, an increase in age and the number of children was associated with a notable reduction in the active aging index score (p<0.05).conclusion: attention to geographical, cultural, and social differences is crucial when formulating policies for the elderly. furthermore, there is an urgent need to develop infrastructure that improves access to health and social services for older adults in rural areas. these findings can guide policymakers in enhancing the quality of life for older adults, highlighting the importance of addressing the unique needs of diverse groups.