تبیین علل عدم گزارش خطاهای پزشکی در بیمارستان و استراتژی‌های ترغیب به گزارش: مطالعه کیفی(تحلیل محتوی)

سابقه و هدف: وقوع خطاهای پزشکی در مراکز درمانی به دلیل ماهیت حساسی که از نظر تامین سلامت و حفظ جان بیمار دارند، بسیار عدم گزارش خطاهای پزشکی می‌تواند موجب خسارت‌های مالی و معنوی به بیماران و اثر نا مطلوبی بر بدنه نظام سلامت بگذارد. خطاهای پزشکی پیامدهای بالینی و اقتصادی چشمگیری دارند و بر روی شاخص‌های مرگ و میر تاثیر می‌گذارند که با وجود طیف وسیعی از خطاهای پزشکی در هنگام ارائه خدمات سلامت، خطاهای کادر درمان به دلیل وجود بیش‌ترین ارتباط مراقبتی بین آنان و بیمار از پیچیده‌ترین بحث‌های مدیریتی در مورد وقوع خطا در سیستم‌های درمانی است. بنابراین هدف از این مطالعه تبیین علل عدم گزارش خطاهای پزشکی در بیمارستان و راهکارهای ترغیب جهت گزارش آن بوده است.مواد و روش‌ها: این مطالعه کیفی با روش مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق فردی با رویکرد تحلیل مرسوم و هدف شناسایی عوامل موثر بر علل عدم گزارش خطاهای پزشکی در سال 1402 انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل پزشکان، خبرگان و صاحبنظران و ارایه‌دهندگان فعال در حوزه ایمنی بیمار در بیمارستان بوده‌اند، به عبارت دیگر افرادی مورد مصاحبه قرار گرفتند که در این زمینه مطلع بوده وتجارب ارزشمندی داشتند ابزارگردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه نیمه ساختار یافته‌ای بودکه با بررسی متون و با کمک اساتید خبره جهت مصاحبه انجام شد. نمونه‌گیری در مطالعه به صورت هدفمند تا حد رسیدن به مرحله اشباع انجام شد. پژوهش با مصاحبه 22 نفر از خبرگان به اشباع رسید. پس ازپیاده‌سازی مصاحبه‌ها، ازطریق تحلیل محتوا، گویه‌ها و زیر گویه‌ها مشخص گردید.یافته‌ها: عوامل کلیدی موثر در علل عدم گزارش خطا در 2 درون مایه و 6 طبقه و 45 گویه شناسایی شدند. درون مایه‌های استخراج شده شامل عوامل سازمان و مدیریت و موارد قانونی بودند. عوامل سازمان و مدیریت شامل فرهنگ سازمانی، ارتباطات، گزارش‌دهی و نظارت و عوامل قانونی شامل پیامدهای گزارش‌دهی و کنترل بودند. در نهایت 38 راهکار جهت ترغیب به گزارش خطای پزشکی پیشنهاد گردید. راهکارهای صاحب نظران جهت استراتژی‌های ترغیب به گزارش خطاهای پزشکی در بیمارستان در 2 درون‌مایه و 6 طبقه و 38 گویه شناسایی شدند. درون مایه‌های استخراج شده شامل عوامل سازمان و مدیریت و موارد قانونی بودند. عوامل سازمان و مدیریت شامل فرهنگ سازمانی، فرآیندگزارش‌دهی، نظارت و ارتباطات و عوامل قانونی شامل پیامدهای گزارش‌دهی و کنترل بودند.استنتاج: بروز خطا در اقدامات پزشکی، باتوجه به ماهیت و حساسیت اقدامات ممکن است رخ دهد؛ ولی نکته مهم آن است که کادر درمان خود را موظف بدانند تمام تلاش خود را برای به حداقل رساندن خطا و آسیب به بیماران انجام دهند. مطالعه علل عدم گزارش خطای پزشکی و توضیح دلایل آن بر ایمنی و کیفیت خدمات سلامت موثر است که این به سیاستگذاران و دست‌اندرکاران نظام سلامت کمک می‌کند تا تصمیمات مناسبی را در مورد گزارش خطای پزشکی و ارائه خدمات با کیفیت‌تر با هدف قرار دادن عموم مردم اتخاذ کنند هم‌چنین آموزش تیم پزشکی در مورد انواع خطاها و نحوه درمان صحیح آن‌ها ضروری است.

exploring the causes of non-reporting of medical errors in hospitals and strategies to encourage reporting: a qualitative study (content analysis)

background and purpose: the occurrence of medical errors in healthcare centers is highly significant due to the sensitive nature of providing care and saving patients’ lives. failure to report such errors can result in both financial and moral harm to patients and have adverse effects on the healthcare system. medical errors have significant clinical and economic consequences and can influence mortality rates. despite the wide range of medical errors in healthcare delivery, the errors committed by medical staff—due to the close care relationship between them and the patient—are among the most complex issues in the management of treatment systems. therefore, the purpose of this study was to explore the causes of non-reporting of medical errors in hospitals and methods of encouraging the reporting of such errors.materials and methods: this qualitative study was conducted using semi-structured, in-depth individual interviews with a conventional content analysis approach. the goal was to identify the factors contributing to the non-reporting of medical errors in 1402 (iranian calendar year). the study population included doctors, specialists, and providers actively involved in patient safety in the hospital. in other words, individuals with knowledge and valuable experience in this area were interviewed. data collection was conducted using a semi-structured questionnaire, designed by reviewing the literature and with the assistance of expert professors for the interviews. sampling was performed purposefully until data saturation was reached. data saturation was achieved after interviewing 22 experts. after the interviews, items and sub-items were identified through content analysis.results: key factors contributing to the failure to report medical errors were identified in two themes, six categories, and 45 items. the extracted themes included organizational and management factors, as well as legal issues. organizational and management factors encompassed organizational culture, communication, reporting, and monitoring, while legal factors involved the consequences of reporting and control mechanisms. in total, 38 solutions were proposed to encourage the reporting of medical errors. the experts’ suggestions for strategies to promote error reporting were identified under two themes, six categories, and 38 items. the themes included organizational and management factors and legal issues. organizational and management factors covered organizational culture, the reporting process, monitoring, and communication, while legal factors involved the consequences of reporting and control.conclusion: errors in medical procedures may occur due to the inherent nature and sensitivity of these procedures. however, it is essential that medical staff consider themselves obligated to minimize errors and reduce harm to patients. studying the causes of non-reporting of medical errors and understanding the underlying reasons are critical for improving patient safety and the quality of healthcare services. this knowledge can assist policymakers and healthcare practitioners in making informed decisions about error reporting and in delivering higher-quality services to the public. additionally, it is important to train medical teams on the various types of errors and how to appropriately address them.