بررسی اثرات محافظتی پیپرین در برابر سمیت کلیوی ناشی از داروی سیکلوفسفامید در موش های سوری balb

سابقه و هدف: سیکلوفسفامید(cp) به عنوان یک داروی ضد سرطان آلکیله‌کننده و یکی از موفق‌ترین داروها با طیف وسیعی از فعالیت های بالینی می باشد. این دارو دارای اثرات سمی بر اکثر احشاها، به‌خصوص بافت کلیه است. پیپرین، به‌عنوان یک فلاونوئید دارای خاصیت آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و آنتی‌آپوپتوزی می‌باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آنتی‌اکسیدانی پیپرین(pip) بر سمیت کلیوی ناشی از سیکلوفسفامید(cp) با ارزیابی بیوشیمیایی بافتی، سرمی و هیستوپاتولوژیکی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 48 سر موش سوری از نژاد balb/c نر بالغ با سن 8-6 هفته و وزن 30 الی 35 گرم در 6 گروه کنترل(c)، گروه دریافت‌کننده سیکلوفسفامید(cp) با دوز mg/kg200، گروه دریافت‌کننده پیپرین (pip) با دوز mg/kg5، گروه دریافت‌کننده پیپرین با دوز mg/kg10، گروه دریافت‌کننده سیکلوفسفامید و پیپرین(cp+pip) با دوز mg/kg 5 و گروه دریافت‌کننده سیکلوفسفامید و پیپرین (cp+pip) با دوز mg/kg 10 استفاده شد. cp در روز سوم مطالعه تجویز شد. پیپرین برای مدت 7 روز به صورت پیش و بعد از تجویز cp تجویز شد. در هشتمین روز مطالعه، بعد از کشتن حیوانات با کتامین و زایلازین، ارزیابی هیستوبیوشیمیایی (gsh و mda)، هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی سرمی انجام گرفت. سپس داده‌ها با نرم‌افزار graphpad prism و تست واریاسیون یک طرفه و تست تعقیبی توکی آنالیز شدند.یافته‌ها: در مطالعه حاضر، cp باعث القاء استرس اکسیداتیو با کاهش معنی‌دار درمیزان gsh (001.0>p) و افزایش سطح mda (0.0001>p) گردید. از طرفی تجویز pip با دو دوز 5 و 10 میلی‌گرم/کیلوگرم در موش‌های دریافت‌کننده cp توانست مقدار mda را به‌طور معنی‌دار کاهش دهد (به‌ترتیب: 001.0˂p، 0001.0p˂) و مقدار gsh را در مقایسه با موش‌هایی که فقط cp دریافت کرده بودند به‌طور معنی‌داری افزایش دهد (به‌ترتیب: 05.0˂p، 05.0p˂). در موش‌های دریافت‌کننده cp، افزایش معنی‌داری(0.05>p) در میزان اوره و کراتینین در مقایسه با موش‌های گروه کنترل نشان داده شد. در مقابل، گروه‌هایی که با پیپرین (5 و 10 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن) به‌صورت قبل و بعد از تجویز cp تیمار شده بودند، به‌طور معنی‌داری (001.0>p) در مقایسه با موش‌های تحت تیمار با cp تنها بهبود بخشیدند و آسیب کلیه به سمت نرمال شدن و ارزیابی هیستوپاتولوژی این یافته را تایید کرد. تاثیر پیپرین به‌صورت وابسته به دوز در این مطالعه دیده شد، به‌طوری‌که در گروه تیمار شده با سیکلوفسفامید، ریزش سلول‌های اپیتلیالی و گشاد شدن فضای لومن لوله‌های خمیده دور و نزدیک، جمع شدن شبکه گلومرولی و اتساع فضای کپسول بومن بین دو لایه ویسرال و پاریتال دیده شد. دریافت پیپرین این تغییرات را بهبود بخشید و دوز 5 میلی‌گرم/کیلوگرم نقش موثرتری را نشان داد.استنتاج: نتایج کلی مطالعه حاضر نشان می‌دهد که تجویز قبل و بعد پیپرین در موش‌های تحت تیمار با cp در کاهش سمیت کلیوی ناشی از cp و تاثیر مثبت در بهبود عملکرد کلیوی در ارتباط با اثر آنتی‌اکسیدانی آن می‌باشد و می‌توان پیپرین را به‌عنوان یک کاندید بالقوه برای بیماران سرطانی که تحت داروی شیمی درمانی می‌باشند، پیشنهاد داد. 

the protective effect of piperine against nephrotoxicity induced by cyclophosphamide in mice

background and purpose: cyclophosphamide (cp) is an alkylating anticancer drug and one of the most successful drugs with a wide range of clinical activities. this drug has toxic effects on most organs, especially kidney tissue. piperine, as a flavonoid, has antioxidant, anti-inflammatory, and anti-apoptotic properties. the purpose of the present study is to investigate the antioxidant effect of piperine (pip) on nephrotoxicity following cyclophosphamide (cp) by tissue, serum, and histopathological biochemical evaluation.materials and methods: in this experimental study, 48 adult male balb/c mice aged 6-8 weeks and weighing 30-35 grams were divided into 6 groups, the control group (c), the group receiving cyclophosphamide (cp) with a dose of 200mg/kg, the group receiving piperine (pip) with a dose of 5mg/kg, the group receiving piperine (pip) with a dose of 10mg/kg, the group receiving cyclophosphamide and piperine at a dose of 5mg/kg (cp+pip) and the group receiving cyclophosphamide and piperine with a dose of 10mg/kg (cp+pip) was used. cp was administered on the third day of the study. piperine was prescribed for 7 days in the form of pre-treatment and post-treatment. on the eighth day of the study, histochemical (gsh and mda), histopathology, and serum biochemical evaluations were performed. then, the data were analyzed with graphpad prism software one-way anova and tukey’s post hoc tests.results: cp induced oxidative stress with a significant decrease in gsh level (p<0.001) and increased mda level (p<0.0001). on the other hand, administration of pip with two doses of 5 and 10 mg/kg in mice receiving cp could significantly reduce the amount of mda (respectively: p˂0.001, p˂0.001) and increase the amount of gsh compared to the mice that only received cp (respectively: p˂0.05, p˂0.05). in mice receiving cp, a significant increase (p<0.05) in the amount of urea and creatinine was shown compared to mice in the control group. in contrast, groups treated with piperine (5 and 10 mg/kg body weight) before and after cp administration significantly (p<0.0001) improved the kidney damage towards normalization compared to mice treated with cp alone and histopathological evaluation confirmed this finding. the effect of piperine was seen in a dose-dependent manner in this study. thus, in the group treated with cyclophosphamide, the loss of epithelial cells and the widening of the lumen of the distal and proximal convoluted tubules, the contraction of the glomerular network, and the expansion of bowman’s capsule between the visceral and parietal layers were seen. the administration of piperine improved these changes, and the 5 mg/kg dose showed a more effective role.conclusion: the general results of the present study showed that before and after the administration of piperine in rats treated with cp, it reduces nephrotoxicity caused by cp and has a positive effect on improving kidney function in connection with its antioxidant effect. piperine can be suggested as a potential candidate for cancer patients undergoing chemotherapy.