بررسی یافته‌های ترومای زانو در بیماران مراجعه‌کننده به بخش اورژانس

سابقه و هدف: تروما به زانو یکی از شایع‌ترین آسیب‌ها در افراد به ویژه در افراد جوان دیده می‌شود و تاخیر در تشخیص شکستگی‌های زانو و آسیب‌های بافت نرم در زانو باعث، محدودیت حرکت، ناپایداری و درد مداوم زانومی شود. با استفاده از این پژوهش می‌توان ارتباط بین علایم ابتدایی بیماران با نیاز به اقدام بعدی را نشان داد، تا آسیب‌های همراه با مفصل زانو که در گرافی ساده زانو مشخص نمی‌باشد، شناسایی گردد و یافته‌های بیماران از نظر نیاز به اقدام بعدی مورد ارزیابی قرار گیرد.مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مشاهده‌ای، است که کلیه بیماران که در طول دوره مطالعه با ترومای زانو مراجعه نمودند، وارد مطالعه شدند. کلیه اطلاعات این بیماران در فرمی شامل سن، گروه سنی و جنس، اطلاعات پذیرش و ترخیص نظیر تاریخ مراجعه، تاریخ ترخیص، مدت زمان بستری، مکانیزم تروما، بیماری زمینه‌ای، درد زانو، محدودیت حرکت، همارتروز، آسیب همراه، خراشیدگی پوست، عدم توانایی در راه رفتن، سابقه ترومای زانو، یافته گرافی، یافته سی تی زانو، یافته mri، یافته ارتروسکوپی، lysholm and tegner knee score، تشخیص احتمالی در اورژانس، نوع درمان در اورژانس، مدت زمان بستری در اورژانس، ترخیص از اورژانس، در صورت بستری اقدامات انجام شده، مدت زمان بستری در بخش و تشخیص قطعی، جمع‌آوری گردید. سپس 4 هفته بعد از ترخیص از طریق تماس تلفنی با ارجاع به درمانگاه ارتوپدی مورد پیگیری قرار گرفتند و اقدامات تشخیصی و درمانی دیگر در این بیماران بررسی شد. اطلاعات توسط مجری طرح بدون مداخله در روند مراقبت بیمار انجام گرفت. داده‌های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده‌های کیفی به‌صورت فراوانی و درصد بیان شدند. برای ارزیابی متغیرهای کمی در دو گروه از آزمون independent student t test و برای ارزیابی متغیرهای کیفی از آزمون chi-square و تست دقیق فیشر استفاده شد.یافته‌ها: در طی دوره مطالعه 177 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 08.13±24.21 بوده است که (7.76 درصد) 138 نفر مرد بودند. بیش‌ترین آسیب در اثر حوادث ترافیکی ایجاد شد. تشخیص اولیه در اورژانس با تشخیص نهایی ارتباط معناداری داشتند. بین یافته‌های mri (magnetic resonance imaging) با محدودیت حرکت زانو و عدم تحمل در راه رفتن ارتباط معناداری از نظر آماری دیده شد. بین وجود آسیب قطعی در زانو با محدودیت حرکت زانو و لاسراسیون و خراشیدگی روی زانو و ناتوانی در وزن‌گذاری روی زانو از نظر آماری ارتباط معنا داری دیده شد. مکانیزم آسیب و لاسراسیون زانو، عدم توانایی در راه رفتن و یافته‌های مثبت گرافی و mri در بیمارانی که تحت اقدامات تهاجمی قرار گرفتند نسبت به کسانی که درمان نگهدارنده برای آن‌ها انجام شد؛ اختلاف معناداری از نظر آماری وجود داشت.استنتاج: مکانیزم آسیب در بیماران و وجود علایم بالینی نظیر محدودیت حرکت زانو و عدم توانایی در وزن‌گذاری در راه رفتن و وجود لاسراسیون و خراشیدگی‌های پوستی روی زانو، علی‌رغم نبود یافته در بررسی‌های اولیه در بخش اورژانس، نشانه احتمال بالایی از وجود آسیب داخل مفصل زانو است و نیاز به ارزیابی و پیگیری بعدی دارند. 

evaluation of the finding of knee trauma in patients referred to the emergency department

background and purpose: trauma to the knee is one of the most common injuries in people, especially young people, and delay in the diagnosis of knee fractures and soft tissue injuries in the knee causes limitation of movement, instability, and constant knee pain. in this research can show the correlation between the initial symptoms of the patients and the need for further procedures. to be able to identify traumatic knee injuries that are not clear in the simple knee radiography and to evaluate the findings of the patients for further procedure.materials and methods: this research is an observational study in which all patients who presented with knee trauma during the course of the study were included in the study. all the information of these patients in a form including age, age group and sex, admission and discharge information such as visit date, discharge date, duration of hospitalization, mechanism of trauma, underlying disease, knee pain, limitation of range of motion, hemarthrosis, associate injury, skin abrasion, inability to walk, history of knee trauma, radiography findings, knee ct findings, mri findings, arthroscopy findings, lysholm and tegner knee score, probable diagnosis in the emergency room, type of treatment the emergency room, duration of hospitalization in the emergency room, discharge from the emergency room, in the hospitalization form of the performed procedures, the time of hospitalization in the ward and the definitive diagnosis were collected, and then 4 weeks after discharge, they were followed up by phone call with referral to the orthopedic clinic, and other diagnostic and therapeutic measures were reviewed in these patients. the information was provided by the project manager without interfering in the patient care process. quantitative data were expressed as mean and standard deviation and qualitative data were expressed as frequency and percentage. independent student t-tests were used to evaluate quantitative variables in two groups, and the chi-square test and fisher’s exact test were used to evaluate qualitative variables.results: during the study period, 177 people were studied. the average age of the patients was 24.21±13.08, of which 138 (76.7%) were men. most of the injury was caused by traffic accidents. the initial diagnosis in the emergency department had a significant relationship with the definite diagnosis. a statistically significant relationship was seen between mri findings with knee movement limitation and non-weight bearing. there was a statistically significant relationship between the existence of definitive injury in the knee, limitation of knee movement, lacerations and scratches on the knee, and non-weight bearing. the mechanism of knee injury and laceration, the inability to weight bearing, and the positive findings of x-ray and mri in the patients who underwent invasive procedures were significantly different from those who received conservative treatment.conclusion: injury mechanisms in patients and clinical symptoms such as knee range of motion limitation and non-weigh bearing and abrasion or laceration of the skin on the knee, despite the lack of findings in the initial investigations in the emergency department, is a high chance of injury to the knee joint and they need further evaluation and follow-up.