ترایکوفایتون ایندوتینه آ: پاتوژن قارچی نو ظهور با مقاومت بالا به تربینافین

ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ، که قبلا به عنوان ژنوتیپ هشت تریکوفایتون منتاگروفایتیس شناخته می‌شد، یک گونه جدید و بسیار مسری از درماتوفیت‌هاست که باعث عفونت‌های سطحی مزمن یا عود کننده پوست، مو و ناخن می‌شود. عفونت‌های ناشی از ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ به شدت قابل انتقال و با ضایعات التهابی، خارش‌دار و گسترده در بدن مشخص می‌شوند و درمان آن‌ها نیز دشوار است. قابل ذکر است که اکثر سویه‌های ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ مقاومت بالایی به تربینافین دارند که به تغییرات جهش تک نقطه‌ای در ژن اسکوالن اپوکسیداز ‏نسبت داده می‌شود. مواردی از عفونت ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ در مناطق جغرافیایی مختلف دنیا گزارش شده ‌است. شناسایی گونه‌ و تعیین تست‌های حساسیت ضدقارچی، مهم‌ترین اقدامات کنترل عفونت هستند. اما روش‌های تشخیصی هنوز هم چالش برانگیز هستند. در درماتوفیتوزیس مزمن ناشی از ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ درمان سیستمیک معمولاً مورد نیاز است و ایتراکونازول اغلب در صورت مقاومت به تربینافین تجویز می‌شود. استفاده از عوامل ضد قارچی نسبتاً جدید مانند وریکونازول و لولیکونازول و هم‌چنین درمان ترکیبی می‌تواند برای عفونت ناشی از ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ استفاده گردد. این مرور جامع تلاش می‌کند تا یک بررسی اجمالی در مورد ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ از جمله انتشار جهانی، تاکسونومی، تظاهرات بالینی، مکانیسم‌های مقاومت ضد قارچی، مداخلات درمانی و عوارض تشخیصی ارائه دهد. با روشن کردن ویژگی‌های این قارچ نوظهور، این مرور به درک وسیع‌تری از عفونت ترایکوفایتون ایندوتینه‌آ و توسعه راهکارهای مدیریتی موثر کمک می نمایید.

trichophyton indotineae: an emerging fungal pathogen with high terbinafine resistance

trichophyton indotineae, formerly known as trichophyton mentagrophytes genotype viii, is a recently emerged and highly contagious dermatophyte species that causes chronic or recurrent superficial infections of the skin, hair, and nails. trichophyton indotineae infections are highly transmissible and characterized by inflammatory, pruritic, and extensive lesions on the body and difficult to treat. it is worth noting that the most strains of t. indotineae have high resistance to terbinafine which is attributed to single-point mutation alterations in the squalene epoxidase gene. instances of t. indotineae infections have been reported in various geographical regions across the world. the identification of species and the determination of antifungal susceptibility tests are essential components of infection control, yet these diagnostic methods are still problematic. in chronic dermatophytosis caused by t. indotineae, systemic treatment is usually required, and itraconazole is often prescribed in case of resistance to terbinafine. the use of relatively new antifungal agents, such as voriconazole and luliconazole, as well as combination therapy, could be used for t. indotineae infections. this comprehensive review attempts to provide an overview of t. indotineae, including its global distribution, taxonomy, clinical manifestations, antifungal resistance mechanisms, therapeutic interventions, and diagnosis complications. by shedding light on the characteristics of this emerging fungus, the present review contributes to a broader understanding of t. indotineae infection and the development of more effective management strategies.