اثر داربست سه‌بعدی حاصل از بافت سلول‌زدایی‌ شده‌ی معده‌ی رت بر عملکرد سلول‌های انسولین‌ساز min6

سابقه و هدف: دیابت نوع یک (t1d) نوعی بیماری وابسته به انسولین است که در نتیجه تخریب سلول‌های بتای جزایر پانکراس ایجاد می‌شود. هدف اصلی این مطالعه تعیین اثرات ماتریکس سلول‌زدایی‌ شده‌ معده (dsm) بر عملکرد سلول‌های min6 (یک رده‌ی سلولی بتا) بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق آزمایشگاهی، معده‌ی موش‌های بزرگ آزمایشگاهی نژاد wistar با سدیم دودسیل سولفات (sds و triton x-100) سلول‌زدایی شدند. داربست‌های سلول‌زدایی شده توسط تکنیک‌های بافتی و رنگ‌آمیزی h&e، dapi و میکروسکوپ روبشی (sem) ارزیابی شدند. پس از کشت سلول‌های min6 روی dsm، تست چالش ترشح گلوکز و بیان mrna ژن‌های مرتبط با انسولین برای ارزیابی عملکرد سلول‌‌ها اجرا شد. یافته‌ها: اجزای اصلی dsm مانند کلاژن‌ها و گلیکوزآمینوگلیکان‌‌ها پس از سلول‌‌زدایی باقی ماندند. علاوه بر این، dna باقی‌مانده بسیار کم بود و dsm ریزمحیط خارج سلولی ایده ال برای سلول‌های min6 فراهم کرد. تست چالش ترشح گلوکز نشان داد که سلول‌های کشت داده شده در dsm نسبت به کشت دوبعدی، انسولین بیش‌تری ترشح می‌کنند. بیان ژن‌های خاص مرتبط با انسولین، مانند pdx-1، ins، maf-a و glut-2 در داربست سلول‌‌ریزی ‌شده به‌‌طور قابل توجهی، بیش‌تر از سلول‌های کشت‌‌شده در شرایط دوبعدی بود. استنتاج: این نتایج در مجموع نشان داده است که dsm داربست مناسبی برای تثبیت جزایر مصنوعی پانکراس است.

effect of a 3d scaffold of decellularized rat stomach tissue on the function of insulin-producing cells (min6)

background and purpose: type 1 diabetes (t1d) is an insulin-dependent disease, that results from the destruction of pancreatic islets beta cells. the main objective of this study was to determine the effects of decellularized gastric matrix (dsm) on the function of min6 cells (a beta cell line). materials and methods: in this experimental study, the stomachs of wistar rats were decellularized with sodium dodecyl sulfate (sds) and triton x-100. the dsm was characterized by scanning electron microscopy, determination of residual dna and histological examinations. after seeding the min6 cells on the dsm scaffold, the glucose challenge test and mrna expression of insulinrelated genes were examined to evaluate the function of the cells. results: the main components of the dsm, such as collagens and glycosaminoglycans, remained intact after decellularization. in addition, the very low dna residues and the suitable mechanical behavior of the dsm provided an ideal extracellular microenvironment for the min6 cells. the glucose challenge test showed that the seeded cells secreted more insulin and c-peptide in the dsm than in the 2d culture. the expression of specific insulin-related genes such as pdx-1, ins, maf-a, and glut-2 was significantly higher in the recellularized scaffold than in the traditional 2d cells. conclusion: these results show that dsm is a suitable scaffold for the stabilization of artificial pancreatic islets.