اثر حاد عصاره سیر کهنه و فعالیت تناوبی شدید بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی در زنان غیر فعال

سابقه و هدف: با توجه به پیشرفت استفاده از طب سنتی در مطالعات اخیر، عصاره سیر کهنه به‌عنوان عامل اثرگذار بر چربی خون و کاهنده استرس جسمانی و روانی مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حاد مصرف عصاره سیر کهنه بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید می‌باشد. مواد و روش‌ها: تعداد 10 نفر از زنان غیرفعال شهر بیرجند (سن: 6±24سال، میانگین شاخص توده بدنی 23-22 کیلوگرم بر مترمربع) در 2 جلسه به فاصله یک هفته در این آزمون شرکت کردند. آزمودنی‌ها در جلسه اول، مکمل سیر (600 میلی‌گرم ﺳﻴﺮ کهنه) و در جلسه دوم، دارونما (600 میلی‌گرم نشاسته) را یک ساعت قبل از انجام فعالیت تناوبی شدید مصرف نمودند. برنامه فعالیت تناوبی شدید شامل اجرای 11 تناوب دویدن 1 دقیقه‌ای با شدت 90 درصد max2vvo بود که با 11 تناوب استراحتی 2 دقیقه‌ای با شدت 60 درصد max2vvo دنبال شد. هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی و کورتیزول بزاقی به روش نورتابی شیمیایی اندازه‌گیری شد. تحلیل آماری داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس مکرر انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد در دو گروه سیر و دارونما بین شاخص‌های میانگین اکسیژن مصرفی (0/28 =p)، اکسایش چربی (0/09=p)، نسبت تبادل تنفسی (0/08=p)، هزینه انرژی (0/76=p) و کورتیزول بزاقی (0/66=p) تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. استنتاج: بر اساس یافته‌های این مطالعه، مصرف مکمل سیر کهنه همراه با انجام فعالیت تناوبی شدید تاثیری بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و سطح کورتیزول در زنان غیر فعال ندارد.

acute effect of aged garlic extract and high-intensity interval exercise on metabolic rate, substrate oxidation and salivary cortisol in inactive women

background and purpose: nowadays, the use of traditional herbal remedies along with exercise has become very popular for the prevention and treatment of diseases. the aim of this study was to investigate acute effect of aged garlic extract on metabolic rate, substrate oxidation, and salivary cortisol during and after high-intensity interval exercise (hiie) in inactive women. materials and methods: the study population included ten inactive women in birjand (age 24±6 years, bmi 22-23 kg/m2). individuals participated in two separate sessions (one week apart). in the first session, aged garlic supplements (600 mg) were taken one hour before hiie. in the second session, the placebo (600 mg of starch) was taken. the hiie program consisted of 11 alternates (1-minute with 90% vvo2max followed by 2-minute rest intervals with 60% vvo2max). pre, during, and after hiie, oxygen consumption and carbon dioxide excretion were measured using the respiratory gas analyzer in order to calculate metabolic rate (energy expenditure, vo2) and substrate oxidation (fat oxidation, respiratory exchange ratio (rer)). salivary cortisol was measured using chemiluminescence method. repeated analysis of variance was applied for statistical analysis of the data. results: the results revealed that there was no significant difference in vo2 (p=0.28), fat oxidation (p=0.09), rer (p=0.083), and energy expenditure (p=0.76) between aged garlic and placebo intake. there was no significant difference in salivary cortisol (p= 0.66) either. conclusion: generally, aged garlic supplement intake along with hiie does not have any effect on metabolic rate, substrate oxidation, and cortisol level in inactive women.