مقایسه نسبتهای آتروژنیک با استفاده از پاراکسوناز 1 و hdl-c برای تشخیص شدت بیماری عروق کرونر در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با نفروپاتی

 سابقه و هدف: براساس مطالعات جدید، hdl-c بیومارکر مناسبی برای تشخیص بیماری‌های قلبی عروقی نیست. مطالعه حاضر جهت بررسی جایگزین کردن فعالیت آنزیم پاراکسوناز 1 (pon1) به‌جای hdl-c جهت افزایش قدرت تشخیص بیماری عروق کرونر (cad) در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (t2d) با نفروپاتی، طراحی شد.مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 48 بیمار t2d که تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران براساس نتایج آنژیوگرافی به دو گروه cad و non-cad تقسیم شدند. فعالیت آنزیم pon1 با اندازه‌گیری سرعت اولیه هیدرولیز سوبسترا (فنیل استات) از طریق روش اسپکتروفتومتری در طول موج 270 نانومتر  سنجش شد. برای مطالعه قدرت تشخیص بیومارکرهای مورد مطالعه از آزمون roc (receiver operating characteristic) استفاده شد.یافته‌ها: نتایج آزمون roc نشان داد که قدرت تشخیصی بیومارکرهای مورد مطالعه با جایگزین کردن pon1 به‌جای hdl-c افزایش پیدا می‌کند. (auc=0/72 ،p=0/048) ldl-c/pon1 و (auc=0/81 ،p=0/005) log (tg/pon1) در مقایسه با (auc=0/56 ،p=0/276) ldl-c/hdl-c و(auc=0/67 ،p=0/038) log (tg/hdl-c) در تشخیص ریسک cad قدرت پیش‌بینی‌کنندگی بالاتری داشتند.استنتاج: نسبتهای ldl-c/pon1 و log (tg/pon1) در مقایسه با ldl-c/hdl-c و log (tg/hdl-c) قدرت پیش‌بینی cad را در بیماران t2d با نفروپاتی افزایش می‌دهند. یافته‌های مطالعه حاضر از تلاش‌ها برای استفاده از عملکرد hdl بجای غلظت‌های hdl-c برای تشخیص cad حمایت می‌کنند. 

comparing atherogenic ratios using paraoxonase 1 and hdl-c in diagnosis of severity of coronary artery disease in type 2 diabetes patients with nephropathy

 background and purpose: recent studies suggest that hdl-c may not serve as a useful biomarker in the diagnosis of coronary artery disease (cad). the present study aimed to improve the prediction of cad in type 2 diabetes (t2d) patients with nephropathy by substituting the activity of paraoxonase 1 (pon1) for hdl-c.  materials and methods: this study examined 48 t2d patients who underwent coronary angiographic examination. the subjects were divided into two groups: non-cad and cad. for measuring pon1 activity, the initial rate of substrate hydrolysis (phenylacetate) was spectrophotometrically assayed at 270 nm. receiver operating characteristic (roc) analyses were performed to compare the predictive performance of the study biomarkers. results: the area under the roc curve showed increases in the diagnostic performance of the study atherogenic ratios by replacing hdl-c with the pon1 in t2d patients with nephropathy. ldl-c/pon1 (auc=0.72, p=0.048) and log (tg/pon1) (auc=0.81, p=0.005) had higher predictive powers compared with ldl-c/hdl-c (auc=0.56, p=0.276) and log (tg/hdl-c) (auc=0.67, p=0.038) for cad risk assessment.conclusion: the ratios of ldl-c/pon1 and log (tg/pon1) improve the prediction of cad in t2d patients with nephropathy. our findings support efforts to practically use hdl function instead of hdl-c levels for cad diagnosis.