مقایسه اثر مورفین به دو روش اینترانازال و وریدی در اعمال جراحی ارتوپدی در اندام فوقانی

سابقه و هدف: کنترل درد یکی از مهم‌ترین مسائل پس از عمل‌ جراحی محسوب می‌شود و پرکاربردترین داروها جهت آن مورفین است. جهت استفاده از مورفین، روش‌های متفاوتی وجود دارد. در این مطالعه، هدف ما مقایسه‌ی اثر مورفین به دو روش اینترانازال و وریدی در اعمال‌جراحی ارتوپدی در اندام فوقانی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 86 بیمار به صورت تصادفی در دو گروه اینترانازال (43 نفر) و وریدی (43 نفر) قرار گرفتند و شدت ‌درد با استفاده از معیارهای vas و nrs ثبت ‌شد. همچنین تهوع، استفراغ، خارش، بی قراری، گیجی، وضعیت همودینامیک و spo2 بیماران در دقایق 10، 30، 60 و ساعات 2 و 4 بعد از دریافت مورفین ثبت شد. داده‌های به دست ‌آمده پس از جمع‌آوری به نرم‌افزار spss22 وارد شده و برای تحلیل داده‌ها از تست‌های ttest، من‌ویتنی، تست دقیق فیشر و کای‌دو استفاده شد.یافته‌ها: 19/8درصد (17 نفر) از افراد مورد مطالعه زن و 80/2 درصد (69 نفر) مرد بودند. اطلاعات دموگرافیک بین افراد شرکت‌کننده تفاوت معناداری را نشان‌نداد (05 /0p>). میانگین درد در 4 ساعت بعد از عمل در گروه وریدی (2/19) به‌طور معناداری کم‌تر از گروه اینترانازال (3/76) بود، همچنین در وضعیت همودینامیک، تنفس و spo2 در دو گروه تفاوت معنادار بود (05 /0p<). سایر متغیرها شامل تهوع و استفراغ، خارش، بی‌قراری و سرگیجه یکسان گزارش شدند (05 /0p>).استنتاج: نتایج این مطالعه نشان ‌دادند که استفاده از هر دو روش اینترانازال و وریدی مورفین بعد از عمل جراحی باعث کاهش درد بیمار شده و حداقل عوارض را ایجاد می‌کنند، اما روش وریدی به دلیل ورود و جذب سریع‌تر به خون تاثیر بیش‌تری دارد.

Comparing the Effect of Intranasal Morphine and Intravenous Morphine in Upper Limb Orthopedic Surgeries

Background and purpose: Pain control is a major issue after surgery and the most widely used drug is morphine. There are several methods for administration of morphine. The present investigation aimed at comparing the effect of intranasal morphine and intravenous morphine on orthopedic surgery in upper limb.Materials and methods: In this clinical trial, 86 patients were randomly divided into two groups to receive either intranasal morphine (n=43) or intravenous morphine (n=43). Pain intensity was measured using Numerical Rating Scale (NRS) and Visual Analogue Scale (VAS). Pain, nausea, vomiting, pruritus, restlessness, confusion, hemodynamic status, and SPO2 at 10, 30, 60 minutes and 2 and 4 hours after receiving morphine were recorded. Data were analyzed in SPSS V22 applying ttest, MannWhitney, Fisher #39;s exact test, and Chisquare.Results: There were 19.8% (n=17) female and 80.2% (n=69) male patients. There were no significant differences in demographic characteristics between the participants (P>0.05). Mean postoperative pain was significantly lower in patients that received intravenous morphine (2.19) compared to those in intranasal morphine group (3.76). The two groups were found to be significantly different in postoperative pain, hemodynamic status, respiration, and SPO2 (P<0.05). Postoperative nausea and vomiting, pruritus, restlessness, and dizziness were reported to be similar between the two groups (P>0.05).Conclusion: The study showed that both intranasal morphine and intravenous morphine reduced postoperative pain and caused minimal complications, but intravenous morphine is more effective due to faster entry and absorption into the blood.