شیوع انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین جدا شده از نمونه های مدفوع افراد سالم و نمونه های محیطی بیمارستانی

سابقه و هدف: ژن‌های مقاومت به گلیکوپپتیدها می‌توانند از باکتری‌های گرم مثبت محیطی و فلور نرمال به سویه‌های بالینی منتقل شوند. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی شیوع سویه‌های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم مقاوم به ونکومایسین و تیکوپلانین در نمونه‌های محیطی بیمارستانی و مدفوع افراد سالم بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، نمونه‌های مدفوع انسانی و محیطی بیمارستانی جمع‌آوری شده و بر روی محیط کشت انتخابی menterococcus agar تلقیح شدند. سپس، با استفاده از روش‌های فنوتیپی و مولکولی شناسایی دو گونه انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم انجام شد. تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها در مقابل تیکوپلانین و ونکومایسین به روش میکروبراث دایلوشن انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و آزمون کای‌دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: از 145 ایزوله جدا شده، 84 ایزوله (54.93 درصد) انتروکوکوس فکالیس و 61 ایزوله‌ (42.07 درصد) انتروکوکوس فاسیوم تشخیص داده شدند. به‌طور کلی، 1 (1.19 درصد) ایزوله انتروکوکوس فکالیس و 4 (6.56 درصد) ایزوله انتروکوکوس فاسیوم به ونکومایسین مقاوم بودند، در حالی‌که 4 (6.56 درصد) ایزوله انتروکوکوس فاسیوم نسبت به تیکوپلانین مقاوم بودند. حداقل غلظت مهارکنندگی 50 (mic50) و 90 (mic90) برای ونکومایسن و تیکوپلانین در انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم، به‌ترتیب 4 و 16 میکروگرم/میلی‌لیتر بود.استنتاج: نتایج mic ونکومایسین و تیکوپلانین نشان‌دهنده حساس بودن اکثر ایزوله‌های انتروکوکوس مورد مطالعه نسبت به این دو آنتی‌بیوتیک بود. نتایج این مطالعه پیشنهاد می‌کند که جهت جلوگیری از بروز مقاومت دارویی به آنتی‌بیوتیک‌های ونکومایسین و تیکوپلانین، باید نظارت دقیقی بر مصرف این آنتی‌بیوتیک‌ها صورت گیرد.

Prevalence of Vancomycin and Teicoplanin Resistant Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium Isolated from Fecal Samples of Healthy Individuals and Hospital Environmental Samples

Background and purpose: Glycopeptide resistance genes can be transmitted to clinical strains from grampositive environmental bacteria and the normal flora. The aim of this study was to evaluate the prevalence of vancomycin and teicoplaninresistant Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium isolates in hospital environment and fecal samples of healthy individuals.Materials and methods: Human stool and hospital environment samples were collected and inoculated on selective Menterococcus agar medium. Then, E. faecalis and E. faecium were identified using phenotypic and molecular methods. Antibiotic susceptibility pattern of the isolates against teicoplanin and vancomycin was determined by microbroth dilution method. Data were analyzed in SPSS applying Chisquare test.Results: From 145 isolates, E. faecalis and E. faecium were detected in 84 (54.93%) and 61 (42.07%) isolates, respectively. One (1.19%) E. faecalis isolate and 4 (6.56%) E. faecium isolates were resistant to vancomycin, while 4 (6.56%) E. faecium isolates were found to be resistant to teicoplanin. The minimum inhibitory concentrations of 50 (MIC50) and 90 (MIC90) for vancomycin and teicoplanin in E. faecalis and E. faecium were 4 and 16 mu;g/ml, respectively.Conclusion: The MIC results of vancomycin and teicoplanin showed that most of enterococci isolates studied were sensitive to these two antibiotics. Therefore, their use should be closely monitored to prevent resistance.