گزارش یک مورد تعبیه اندوکاردیال لید پیس میکر پس از جراحی سنینگ

بیماری مادرزادی جابه‌جایی عروق بزرگ می‌تواند با جراحی سنینگ (senning operation) درمان شود. بلاک دهلیزی بطنی از عوارض تاخیری این نوع جراحی محسوب می‌شوند. بسیاری از بیماران مبتلا در نهایت نیاز به تعبیه پیس میکر خواهند داشت، اگرچه در این بیماران به دلیل آناتومی غیرمعمول و تغییر یافته،کارگذاری پیس میکر قلبی به طریق داخل وریدی و اندوکاردیال، روشی پیچیده ومشکل است. این مقاله به گزارش موردی از یک بیمار مذکر 24 ساله می‌پردازد که به‌دلیل شکایاتی چون خستگی، تنگی نفس، طپش قلب وسرگیجه به مرکز قلب تهران ارجاع شد. بیمار در یک سالگی تحت عمل جراحی سنینگ قرار گرفته بود و چند سال بعد به علت رخداد بلاک دهلیزی بطنی مورد تعبیه پیس میکر تک حفره‌ای اپیکاردیال قرار گرفت. بررسی‌های بالینی انجام شده نشان داد که ناهماهنگی دهلیزی بطنی و سندرم پیس میکر علت علایم بیمار است و بر این پایه تصمیم گرفته شد که پیس میکر بیمار به نوع دو حفره‌ای اندوکاردیال تغییر داده شود. پس از بررسی‌های اولیه در مورد خطر ترومبوآمبولی و همچنین آناتومی وریدی، لیدهای دهلیزی و بطنی به‌طور موفقیت آمیز تعبیه شدند. در دوره پیگیری، عملکرد پیس میکر نرمال بود بدون آن‌که عارضه‌ای در بیمار رخ داده باشد و علایم وی به کلی برطرف شده بودند. بر اساس این تجربه توصیه می شود چنانچه ارزیابی‌های اولیه از نظر عوامل خطر، امکان‌پذیر بودن تعبیه لید اندوکاردیال را تایید کند، این روش بهترین راهکار کارگذاری پیس میکر در این بیماران خواهد بود.

A Case Report of Pacemaker Endocardial Lead Implantation after Senning Procedure

Transposition of great arteries can be surgically treated with senning procedure. Atrioventricular block is recognized as a late complication of this surgery. Many patients eventually undergo pacemaker implantation even though transvenous approach might be difficult and complex due to abnormal anatomy. This article describes the case of a 24yearold patient who was referred to Tehran Heart Center complaining from fatigue, dyspnea, palpitation, and dizziness. At one year of age he had undergone a senning procedure and a few years later a ventricular single lead pacemaker was epicardially implanted for him due to complete heart block. Clinical evaluation revealed AV dyssynchrony and pacemaker syndrome, so we decided to change the peacemaker to transvenous dualchamber device. After evaluating the risk of embolization and assessing the venous anatomy, atrial and ventricular leads were successfully implanted. Pacemaker function was normal and no complications were observed in the patient who was free of symptoms during the followup period. According to our experience, in such circumstances, if assessment of risk factors indicates that endocardial lead fixation is feasible, it will be the best approach for pacemaker implantation.