بررسی تاثیر مراقبت های بهداشتی، درمانی و اجتماعی انجام شده بر کیفیت زندگی عمومی و اختصاصی بیماران hiv مثبت تحت درمان استان مازندران

سابقه و هدف: ایدز به لحاظ ایجاد مشکلات اجتماعی و روانی، کیفیت زندگی بیماران را متاثر می‌کند. به همین دلیل مبتلایان نیازمند مراقبت و توجه می‌باشند. این مطالعه جهت بررسی تاثیر مراقبت های مختلف برکیفیت زندگی بیماران hiv مثبت انجام شد.مواد و روش‌ها: بیماران شناسایی شدهhiv مثبت استان مازندران به 2 گروه مداخله و شاهد تقسیم شده و بر گروه مداخله، به مدت یکسال، مراقبت های مختلف بهداشتی و اجتماعی انجام شد. قبل و بعد از شروع مراقبت‌ها نیز 2 گروه به وسیله پرسشنامه who-qol-brief و پرسشنامه محقق ساخته، تحت سنجش کیفیت زندگی قرار گرفتند.یافته‌ها: 49 بیمار بررسی شدند که 34 بیمار (56.67 درصد)، در گروه مداخله (دریافت care) و 17 بیمار (43.33 درصد) نیز در گروه شاهد قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران 2 گروه در ابتدای مطالعه تفاوت معناداری با هم نداشت. پس از یکسال ارائه خدمات به گروه مداخله، رضایت از روابط شخصی و نگرانی اجتماعی شغلی، کاهش معناداری نسبت به قبل از مداخله داشتند. همچنین نگرانی از بیماری و محدودیت های موجود در زندگی نیز به شکل معناداری افزایش داشتند. از نظر مقایسه 2 گروه نیز، پس از انجام مراقبت ها، میزان رضایت از درمان فعلی (0.02=p)، نگرانی از بیماری (0.0009=p) و کیفیت زندگی عمومی (0.02=p) در گروه مداخله به شکل معناداری نسبت به گروه شاهد افزایش یافت.استنتاج: کیفیت زندگی بیماران، در سطح مناسبی نبود و care جسمی و روحی می تواند در بهبود آن موثر باشد. با این حال در طراحی مراقبت‌های این بیماران، توجه به همه جنبه های دخیل در زندگی، الزامی است.

Effect of Health, Medical, and Social Care on Quality of Life in a Group of HIV Positive Patients in Mazandaran Province, Iran

Background and purpose: AIDS, can cause psychological and social problems in patients and affects their quality of life. Therefore, infected people need more care. This study was conducted to investigate the effect of different care methods in quality of life of HIV+ patients.Materials and methods: HIVpositive patients in Mazandaran were divided into two groups of intervention (n=34) and control (n=17). Patients in intervention group received medical and social care for one year. Quality of life was assessed in both groups before and after the intervention using WHOQOLBrief and a researchermade questionnaire.Results: The study population included 49 patients including 56.67% males and 43.33% females. Before the intervention there was no significant difference in quality of life between the two groups. But after the intervention, satisfaction from personal relationships decreased significantly while socialoccupational worries and concerns about the disease showed significant increase in intervention group. Compared to the control group, after one year, satisfaction from current treatment (P=0.02), concerns about the disease (P=0.0009), and quality of social life (P=0.02), showed significant increases in the intervention group. Conclusion: The participants in this study had low levels of quality of life and physical and mental health care could be of great benefit in improving quality of life of HIV+ patients. In designing care protocols for these patients, all aspects of life should be considered.