تغییرات وریدی پوستی به‌دنبال درمان شکستگی تیبیا و عوامل موثر بر آن

سابقه و هدف: شکستگی‌های دیستال استخوان تیبیا در شرایط بد پوست، بافت نرم و جریان ضعیف خون، احتمال بروز عوارض پوستی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات وریدی پوستی بدنبال درمان شکستگی تیبیا و عوامل موثر بر آن بود.مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی بر روی140 بیمار(103 مرد، 37 زن)، با شکستگی تیبیا که از سال 1396-1391 با یکی از روش‌های اینترامدولاری نیل، پلاک و یا اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید بهشتی بابل درمان شدند، انجام گرفت. بیماران به‌طور دقیق معاینه شدند و با پرونده خوانی اطلاعات جمع‌آوری شد. تعداد سال‌های گذشته از تروما، جنسیت، سن، زمان تروما، سابقه خانوادگی (از نظر وریدهای واریسی)، روش جراحی،شدت انرژی تروما (زیاد، کم)، نوع شکستگی (باز، بسته) بررسی و مقایسه شد.یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در زمان تروما16.1 ± 38.85 سال بود.از کل افراد،50 درصد در گروه بدون تعییرات پوستی قرار گرفتند. بیش‌ترین درصد از نارسایی وریدی در گروه رتیکولار (39.3 درصد) و کم‌ترین (2.1 درصد) در آتروفی پوست وجود داشت. در شکستگی باز و ترومای با شدت زیاد و در زنان، بیش‌ترین اختلال وریدی پوستی مشاهده شد. گذشت زمان و سن بالای 40 سال در زمان تروما نیز میزان نارسایی‌های وریدی پوستی را افزایش داد. اما بین نوع جراحی و بروز نارسایی وریدی ارتباطی یافت نشد.استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه تعداد سال‌های گذشته از تروما (بیش از 4 سال)، جنس زن، سن بالای40 سال و شکستگی باز با بروز تغییرات وریدی پوستی ارتباط دارد. بنابراین می‌توان با درمان‌های حمایتی در سال‌های اولیه بعد از تروما برای افراد در معرض خطر از درد بیماران و هزینه‌های درمانی بکاهیم.

Intravenous Skin Changes Following Treatment of Tibial Fracture and Associated Factors

Background and purpose: Skin complications may occur in distal tibial fractures in poor skin and soft tissue conditions and poor blood flow. The aim of this study was to evaluate venous skin changes one to six years after tibial fractures.Materials and methods: This crosssectional study was performed in 140 patients with tibial fracture who were treated with one of the intramedullary methods of indigo, plaque or external fixator in Babol Shahid Beheshti Hospital between 2012 and 2017. Patients were thoroughly examined and their information was collected from the records. Information including number of previous years of trauma, gender, age at the time of trauma, family history of varicose veins, surgical method, trauma energy intensity (high, low), and type of fracture (open, closed) were investigated.Results: The mean age of the patients was 38.85 ±16.1 years at the time of trauma. Of the total subjects, 50% developed no skin changes. The highest and lowest rates of venous insufficiency were seen in patients with reticular veins involvement (39.3%) and those with skin atrophy (2.1%). Most skin disorders were observed in cases of open fractures, trauma with high severity, and in women. The passage of time and age over 40 years at the time of trauma increased the rate of venous insufficiency of the skin. But, no relationship was found between the type of surgery and the possibility of venous insufficiency.Conclusion: According to this study, number of years after trauma (more than four years), female gender, age over 40 years, high trauma energy, and open fracture are associated with skin venous changes. Supportive treatments in early years after the trauma could reduce pain and further treatment costs.