اثر کادمیوم بر روی مارکرهای استرس اکسیداتیو، محتوا و ترشح انسولین در جزایر لانگرهانس جدا شده از پانکراس موش صحرایی

سابقه و هدف: کادمیوم یکی از آلاینده‌های زیست محیطی و صنعتی بسیار سمی است که به عنوان یک ریسک فاکتور مهم برای ایجاد دیابت شناخته شده است. نشان داده شده است که استرس اکسیداتیو به میزان زیادی با ایجاد دیابت و عوارض ناشی از آن در ارتباط می‌باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر کادمیوم بر پاسخ استرس اکسیداتیو و عملکرد ترشحی جزایر لانگرهانس پانکراس در موش‌های صحرایی می‌باشد.مواد و روش‌ها: موش‌های نر نژاد sprague-dawley در محدوده وزنی 260-230 گرم، به دو گروه کنترل و دریافت کننده کلرید کادمیومی تقسیم شدند. پس از انجام تست تحمل گلوکز داخل صفاقی (ipgtt) در روز 30، در پایان آزمایش پس از بیهوش کردن عمیق حیوانات، پانکراس آن‌ها جهت ایزوله کردن جزایر لانگرهانس جدا گردید و پارامترهای استرس اکسیداتیو، محتوای انسولینی و عملکرد ترشحی جزایر مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در گلوکز خون و کاهش معنی‌داری در وزن بدن، انسولین خون، محتوا و ترشح انسولین جزایر پانکراس در پاسخ به غلظت‌های مختلف گلوکز در گروه دریافت کننده کادمیوم نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (p<0/05). یافته‌های مربوط به پارامترهای استرس اکسیداتیو نشان داد که کادمیوم منجر به افزایش معنی‌داری در سطح بافتی mda و کاهش معنی‌داری در gsh و فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان در بافت پانکراس شد (p<0/05).استنتاج: این داده‌ها نشان داد که کادمیوم منجر به افزایش استرس اکسیداتیو در بافت پانکراس گردیده است که می‌تواند یکی از عوامل موثر در کاهش سنتز و ترشح انسولین در سلول‌های بتای پانکراس باشد.