زیست پالایی خاک های آلوده به گازوئیل به روش تحریک زیستی در بیورآکتور های ورمی کمپوست و لجن فعال

سابقه و هدف: روش‌‌های زیادی برای بر طرف کردن آلودگی‌های نفتی از محیط‌های آلوده وجود دارد. زیست پالایی را می‌توان به عنوان یکی از بهترین و عملی‌‌ترین روش‌های رفع آلودگی‌های نفتی بیان کرد. این مطالعه با هدف تعیین کارایی زیست پالایی خاک‌های آلوده به گازوئیل به روش تحریک پذیری زیستی در بیوراکتورهای حاوی ورمی کمپوست و لجن فعال، انجام گرفت.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، نمونه خاک مورد آزمایش، از منطقه‌‌ای عاری از هر گونه آلودگی نفتی جمع‌آوری گردید، و 5 راکتور حاوی یک کیلو‌گرم خاک، با گازوئیل در غلظت 1 درصد وزنی آلوده شد. 2 راکتور با ورمی کمپوست، در دو غلظت 15 و 20 درصد وزنی و 2 راکتور با لجن فعال، در دو غلظت 5 و 10 درصد وزنی مخلوط گردید و یک راکتور شاهد جهت کنترل فرایند تهیه شد. ph راکتورهای راه‌اندازی شده در محدوده 7.5 تا 8 و میزانc:n:p برابر با 100:5:1 تنظیم گردید. میزان tph طی 3 ماه با 2 مرتبه تکرار در هفت زمان ماند اندازه‌گیری شد و ارزیابی میزان حذف هیدروکربن‌‌های نفتی کل(tphs )، توسط دستگاه gcfid صورت گرفت.یافته‌ها: بیشترین راندمان حذف tph، در بیوراکتور حاوی ورمی کمپوست با غلظت 20 درصد وزنی، با میانگین 40.63 درصد مشاهده شد. در این راکتور بالاترین درصد حذف به هیدروکربن‌های سبک تر با میزان 50.49 درصد اختصاص داشته است و در راکتورهای حاوی لجن فعال میانگین درصد حذف tph، 32 درصد به راکتور حاوی لجن با غلظت 10 درصد وزنی اختصاص داشت. در این راکتور نیز بیش‌ترین درصد حذف به هیدروکربن‌های سبک‌تر با میزان 44.86 درصد مربوط بوده است.استنتاج: با توجه به نتایج این مطالعه جهت زیست پالایی خاک‌های آلوده به گازوئیل می‌توان از ورمی کمپوست و لجن فعال استفاده نمود. در این مطالعه عملکرد ورمی کمپوست از جایگاه مناسب‌تری برخوردار است و با افزایش میزان غلظت اصلاح کننده‌های زیستی میزان حذف افزایش خواهد داشت.