بررسی تاثیر پلی‌مرهای کربومر، کربوکسی متیل سلولز و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز بر آزادسازی و قدرت مخاط چسبی قرص‌های زیست چسب داخل گونه‌ای سینامالدئید

سابقه و هدف: دارورسانی مخاطی برخلاف دارورسانی خوراکی دارای مزایایی شامل حذف اثر گذر اول کبدی و جلوگیری از حذف دارو پیش از جذب از طریق مسیر گوارشی و فلور آنزیمی می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پلی‌مرهای کربومر، hpmc و cmc روی سرعت انحلال و قدرت مخاط چسبی دارو از قرص‌های مخاط چسب داخل گونه‌ای حاوی سینامالدئید بوده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی تعداد 9 فرمولاسیون انتخاب شده و آزمایشات متعدد شامل جریان پذیری و پرس پذیری، سختی، تعیین مقدار، فرسایش، تورم و قدرت زیست‌چسبی قرص‌ها انجام گردیده است.یافته‌ها: بر اساس داده‌های مطالعه از بین 9 فرمولاسیون ، زاویه ثبوت بین 1.67 ±20.06 و 2.44 ±31.93 بود. هم‌چنین منظم‌ترین الگوی رهش دارو مربوط به f5 و f6 و بیش ترین سرعت رهش مربوط به f8 و f9 بود. بیش‌ترین مخاط چسبی مربوط به فرمولاسیون‌های f8 و f9 و کم‌ترین قدرت مخاط چسبی مربوط به فرمولاسیون‌های f3 و f4 بوده است.استنتاج: مطالعات دارورسانی در مواقعی که داروی مورد نظر از مسیرهای دیگر دارورسانی کیفیت بالای درمانی را نداشته باشد بسیار پر اهمیت است. با توجه به نتایج حاصل از آزمایشات، پلی‌مر هیدروکسی پروپیل متیل سلولز از نظر ویژگی‌های کلی مورد نظر برای یک فرمولاسیون مطلوب مخاط چسب داخل گونه‌ای بهترین عملکرد را داشته است.

Evaluation of Carbomer, CMC and HPMC on Dissolution and Bioadhesion of buccoadhesive Cinnamaldehyde Tablets

Background and purpose: Transmucosal drug delivery unlike oral drug delivery has some advantages including deletion of first past effect and prevention of drug removal in gastrointestinal tract and enzymatic flora. This study aimed at evaluating the effect of CMC, cerbomer and HPMC on Cinnamaldehyde release from formulation matrix and mucoadhesion of these formulations.Materials and methods: In this experimental research, nine formulations were selected and several tests including flowability, compressibility, hardness, assay, friability, swelling, and bioadhesive force were done.Results: According to the study, the angles of repose for all formulations were between 20.06 plusmn;1.67 and 31.93 plusmn;2.44. In addition, F5 and F6 had the most regular drug release patterns while F8 and F9 were found to have the fastest drug release. Maximum bioadhesive strength was observed in F8 and F9 but the minimum was observed in F3 and F4.Conclusion: Drug delivery studies are of great importance, particularly for the drugs that do not have therapeutic efficacy in other routs of administration. According to current findings, HPMC induces the best formulation for transmucosal drug delivery.