ارزشیابی درونی گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: ارزشیابی درونی، فرآیندی سیستماتیک جهت جمع آوری و تحلیل اطلاعات به منظور تعیین فواید و مضرات یک برنامه و میزان حصول اهداف آن می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود ارزشیابی درونی در گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در دو سال تحصیلی متوالی انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی مقطعی در کلیه گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 95-94 و 96-95 به انجام رسید. ابتدا داده های مربوط به هشت حوزه ارزشیابی درونی از طریق چک لیست ها و پرسشنامه ها جمع آوری و سپس وضعیت گروه ها در هشت حوزه ارزشیابی درونی در رابطه با استانداردها و نیز وضعیت کل گروه ها در دو سال متوالی تحصیلی تعیین شد. نتایج با استفاده از نرم افزار spss با تاکید بر آمارهای توصیفی (میانگین و محاسبه درصد امتیازات) مورد تحلیل آماری قرار گرفت. هم چنین نتایج ارزیابی در دو سال متوالی مقایسه و روند پویایی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که وضعیت اکثر حوزه ها در گروه های آموزشی بالینی نسبتاً مطلوب بوده است. بالاترین مطلوبیت در سال های 95-94 و 96-95 در حوزه دوره ها و برنامه های درسی 74.53 درصد و 78.66 درصد و دانش آموختگان 88.61 درصد بوده است. درصد امتیاز کل گروه های آموزشی بالینی در سال های 95-94 و 96-95 به ترتیب 64.22 درصد و 70.69 درصد بود.استنتاج: ارزشیابی درونی مستمر، منجر به استخراج نقاط قوت و ضعف گروه ها می شود که بر اساس نتایج آن، برنامه ریزی برای رسیدن به شرایط مطلوب تر توسط گروه ها صورت می گیرد و می تواند در دریافت تاییدیه پذیرش دستیار در گروه ها نقش داشته باشد.