مروری بر اثرات سیلیبینین بر روی بیان mirna های مختلف در سرطان

میکرو rna ها (mir-nas)، rnaهای غیر کد کننده ای هستند که توانایی تنظیم بیان حدود 60 درصد ژن های ژنوم انسان را دارند. سیلیبینین فلاونولیگنانی است که 8070 درصد از سیلیمارین را تشکیل داده و ماده موثره اصلی آن می باشد. گزارش شده است که سیلیبینین از طریق جمع آوری رادیکال های آزاد، افزایش بیان آنزیم های آنتی اکسیدانی و مهار فاکتور رونویسی التهابی nfк beta; باعث بروز خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی می شود. یکی از جدیدترین اثرات کشف شده سیلیبینین، توانایی آن در تغییر بیان mirna های مختلف به خصوص در سرطان می باشد. برای مثال سیلیبینین با کاهش بیان mir-21 در سلو ل های سرطانی سینه باعث مهار بیان bcl2 و به دنبال آن تحریک آپوپتوز می شود. سیلیبینین با افزایش بیان mir-203 در سلول های سرطانی ریه منجر به افزایش e-cadherin می شود که تمایز به سلول های اپیتلیالی را به دنبال دارد. هم چنین درمان سلول های سرطانی گلیوبلاستوما با سیلیبینین، باعث مهار فاکتور ضد آپوپتوزی xiap از طریق ارتقا بیان mir-7 شده و منجر به مهار فرآیند اتوفاژی در این سلول ها می گردد. بدین ترتیب سیلیبینین قادر به تحریک آپوپتوز، مهار تکثیر سلولی و افزایش تمایز در سلول های سرطانی از طریق تنظیم بیان mirna های مختلف می گردد. با توجه به نقش بسیار مهم mir-na ها در فرآیندهای متنوع سلولی و مولکولی، در این مطالعه به جمع بندی و مرور مطالعات انجام شده در مورد اثرات سیلیبینین بر بیان mirna ها در سرطان های گوناگون پرداخته شده است.