ارزیابی پایداری محله های شهری با استفاده از روش‌های تصمیم گیری چند معیاره (مورد مطالعه: محله‌های منطقه 6 شهرداری تهران)

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش تحلیل سطح  پایداری محلات منطقه 6 شهرداری تهران به منظور دست یابی به توسعه پایدار شهری است. بر این اساس سنجش پایداری در ابعاد محیط زیستی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی و رتبه بندی محلات 18 گانه منطقه 6 تهران بر اساس 28 شاخص توسعه پایدار شهری مورد توجه قرار گرفته است. روش بررسی: نوع پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و روش تجزیه تحلیل داده و اطلاعات با استفاده از مدل های چند معیارهahp ، vikor و  ضریب پراکندگی است. شاخص های مورد مطالعه از طریق مدل ahp وزن دهی شده، سپس به وسیله مدل تصمیم گیری چند معیاره vikor محلات منطقه 6 از لحاظ پایداری رتبه بندی گردیده است. به منظور بررسی نابرابری شاخص های موردنظر از مدل ضریب پراکندگی(cv) استفاده شد. با استفاده از  تحلیل رگرسیون و معیارهای(اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی و کالبدی) شاخص های تلفیقی پایداری محلات مشخص شده است. یافته : با توجه به آزمون های آماری انجام گرفته بین شاخص های محیط زیست و کالبدی با شاخص های تلفیقی پایداری محلات همبستگی معناداری  وجود دارد و نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می دهد شاخص های محیط زیست بیش ترین سطح معناداری را در پیش بینی پایداری محلات  منطقه 6 دارند. ضریب پراکندگی نشان می­دهد که بیشترین نابرابری در شاخص­های مورد بحث در محلات 18 گانه منطقه مربوط به شاخص­های محیط زیست است. بحث و نتیجه: با توجه به یافته های حاصله می توان نتیجه گرفت محله آرژانتین و ساعی با مقدار 00/0  به عنوان پایدار ترین محله و محله فاطمی با مقدار 00/ 1 به عنوان ناپایدارترین محله است. بنابراین ضروری است برنامه ریزی توسعه محله ای در محله های ناپایدار در اولویت سیاست گذاری شهرداری منطقه 6 قرار گیرد.