بررسی کیفی آب رودخانه ی کارون در بازه ی اهواز با استفاده

زمینه و هدف: رودخانه کارون پرآب ترین و طولانی ترین رودخانه کشور است که به علت وجود مراکز متعدد صنعتی و زمین های کشاورزی و شهرهای بزرگ در حاشیه ی آن، موقعیتی راهبردی در منطقه ی غرب و جنوب غربی ایران داشته و پایش بهینه ی کیفیت آب آن یک ضرورت ملی است. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت آب رودخانه کارون در بازه ی اهواز، از فروردین تا اسفندماه 1386 با بررسی پارامترهای کیفی آب انجام شد.روش بررسی : برای تجزیه و تحلیل داده ها از نظام شاخص کیفیت آب nsf (سازمان بهداشت ملی امریکا) استفاده شد. بدین منظور از ایستگاه های تعیین شده به صورت ماهیانه نمونه برداری صورت پذیرفته و پارامترهای اکسیژن محلول، کلیفرم مدفوعی، ph، اختلاف دما، اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی، نیترات، کدورت، کل فسفات و کل جامدات محلول اندازه گیری شدند و سپس از منحنی شاخص کیفیت هر پارامتر، ارزش کیفی آن محاسبه شد. یافته ها و نتایج: بررسی نشان داد شاخص کیفیت ماهانه ی آب رودخانه در این بازه در طول مطالعه در گستره ی‌ 70– 57 متغیر بوده و در گروه متوسط قرارمی گیرد. شاخص کیفیت آب از ایستگاه اول تا ایستگاه آخر به تدریج کاهش می یابد و ایستگاه کوت-عبداله (در پایین دست) با شاخص سالانه 5/62 بدترین و ایستگاه کیان آباد (بالادست) با شاخص سالانه ی 25/65 بهترین وضعیت را دارد. در ایستگاه های بالادست به دلایل عدم سرریز فاضلاب های مختلف شهری و بیمارستانی وکارخانه ای شاخص از دامنه کیقی بالاتری برخوردار بوده است و در ایستگاه های پایین دست مثل ایستگاه منطقه پل سیاه به علت ورود پساب بیمارستانی ووضعیت بستر و خودپالایی که برای ایجاد حاشیه رود خانه وبلوار ترافیکی ساختار تغییر کرده است ، شاخص کیفیت آب رودخانه پایین بوده و در ایستگاه آخر نیز به دلایل ورود مجموع پساب های شهری کمترین شاخص کیفی ثبت گردید. کیفیت آب در فصول مختلف نشان داد در فصل پاییز به علت شروع بارندگی و کاهش آلاینده ها بهترین وضعیت و در فصل بهار به دلیل کاهش بارندگی،‌ وجود دمای مناسب برای رشد کلیفرم ها و نیز افزایش کدورت بدترین وضعیت و را داشته است.