بررسی فنی و اقتصادی 5 مرحله متوالی بازیافت فلزات سنگین (مس، کروم و نیکل )توسط ذی توده سارگاسوم

فلزات سنگین، سمی ترین آلاینده ها در محیط زیست می باشند که علاوه بر ایجاد برخی عوارض سوء مانند: حساسیت، بیماری، مسمومیت و مرگ انسان، وارد زنجیره غذایی می شوند و حتی سبب جهش زایی و سرطان نیز می شوند، استفاده از جلبکها به صورت سلولهای زنده، غیرزنده و یا مواد مشتق آنها، به منظور تصفیه مواد زائد خطرناک آلی و معدنی روز به روز فراگیرتر می شود. جلبکها می توانند اشکال گوناگون فلزات سنگین را از طریق متیلاسیون، چیلت کردن، تشکیل ترکیبات پیچیده کاتالیز یا جذب تغییر دهند و آنها را از محیط جدا کنند، از آنجائی که، کاربرد جلبکهای زنده در صنعت و شرایط عملی بسیار دشوار است از اینرو، کاربرد توده خشک جلبکی، متداولتر شده است. در این روش، علاوه بر تصفیه فاضلاب حاوی فلزات سنگین،‌ می توان نسبت به بازیافت فلزات نیز اقدام نمود و دوباره آنها را به خط تولید بازگرداند.( که با کاهش تدریجی منابع معدنی این امر ضروری است).با کاربرد hcl در edta(4mm) , (ph=2) در زمان ماند 90 دقیقه ( مقادیر انتخابی فوق بالاترین میزان بازدهی بازیافت را داراست) به ترتیب، بازدهی بازیافت حدود 75 و 85 درصد است که با تکرار کاربرد hcl یا edta در مراحل متوالی، مقدار فلز باقی مانده در جلبک به تدریج افزایش می یابد، لذا قابلیت بازیافت کاهش یافته و بعد از مرحله 5 متوالی، حدود 90 درصد کاهش بازدهی بازیافت، توسط hcl و 65% کاهش بازدهی بازیافت، توسط edta وجود دارد، و در پایان، اعداد بدست آمده به ترتیب 30% و 16% کاهش جرم ذی توده خواهد داشت. ( اسید کلریدریک سبب از بین رفتن گروه های فعال دیواره سلولی و در نتیجه کاهش بازدهی بیشتر نسبت به edta می شود). در مرحله اول بازیافت که بیشترین مقدار فلز بازیافت شده را داراست، هزینه های اولیه بازیافت سامانه حدود 90 برابر و هزینه های سالیانه استهلاک و سرمایه گذاری سالیانه بازیافت سامانه، حدود 350 برابر ارزش فلز بدست آمده است، که با افزایش تعداد مراحل، هزینه های بازیافت نسبت به ارزش فلز بدست آمده، افزایش می یابد. از اینرو با توجه به ارزان بودن ذی توده سارگاسوم و فلز بازیافت شده و بالا بودن هزینه های بازیافت، استفاده مجدد از ذی توده و بازیافت فلزات ni, cr,cu مقرون بصرفه نمی باشد.