بررسی و مقایسه سیستم‌های متداول ارزیابی پایداری محلات

زمینه و هدف: بسیاری از جوامع، به طور عمده در جهان توسعه یافته از برنامه ها و سیستم های ارزیابی پایداری محلات برای سنجش میزان موفقیت خود در نزدیکی به اهداف توسعه پایدار استفاده می کنند. ویژگی ها و موفقیت این سیستم ها در میزان پوشش ابعاد مختلف پایداری موضوعی است که باید مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گیرد. در این پژوهش با هدف شناخت، بررسی و مقایسه محدودیت ها و قابلیت های سیستم های ارزیابی پایداری محلات به بررسی انتقادی چهار مورد از سیستم های شناخته شده در این زمینه یعنی leed-ndbreeam-communities ، casbee-ud و dgnb-nsq پرداخته شده است. روش بررسی: در این پژوهش با بررسی گسترده متون و قیاس تطبیقی از چهار سیستم ارزیابی پایداری محلات و با استفاده از روش تحلیل محتوا به مسائلی از قبیل مقایسه ساختار و طبقه بندی، وزن موضوعات و معیارها، میزان پوشش پایداری و غیره پرداخته شده است. پس از مقایسه کلی سیستم های ارزیابی پایداری محلات، چارچوب مقایسه ای بر مبنای چهار بعد توسعه پایدار شهری در قالب 8 موضوع شکل‌گرفته است. لازم به ذکر است این پژوهش در سال 1399 انجام شده است. یافته ها: علی رغم مشاهده ساختار درخت مانند در سیستم ها، تفاوت در اهمیت موضوعات و میزان پوشش پایداری قابل مشاهده است. بررسی ها نشان داد بیش از 68% معیارهای ارزیابی بر بعد محیطی تاکید داشته و دو موضوع کاربری اراضی بافت شهری چیدمان ساختمان ها با بیش از 20% و منابع (انرژی، آب، مصالح) با بیش از 13%، موضوعات مهم و تاثیرگذار در روند ارزیابی محلات شناخته شدند. این در حالی است که در خصوص سایر موضوعات رویکرد سیستم ها متفاوت بوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد سیستم های مورد بررسی علی رغم ارائه روش های عملیاتی مفید در راستای ارزیابی پایداری به دلیل تمرکز بیش از حد بر بعد محیطی و به همان نسبت غفلت از سایر ابعاد پایداری، در ارزیابی پایداری محلات به صورت یکپارچه کارا نبوده و نیاز به بلوغ بیشتری دارند.

Reviewing and comparing common systems for assessing neighborhood sustainability

Background and Objective: Many communities, mainly in the developed world, use neighborhood sustainability assessment programs and systems to measure their success near proximity to sustainable development goals. The characteristics and success of these systems in covering the various dimensions of sustainability is an issue that should be considered by urban planners and designers. In this research, to recognize and identify the limitations and capabilities of the neighborhood sustainability assessment systems; four known systems in this field, namely LEEDND, BREEAMCommunities, CASBEEUD, and DGNBNSQ, have been critically reviewed.Material and Methodology: In this research, with a broad review of texts and a comparative study of four neighborhood sustainability assessment systems, using content analysis method to issues such as comparing structure and classification, the weight of topics and criteria, the amount of sustainability coverage and so on have been addressed. After comparing the general comparison of neighborhood sustainability assessment systems, a comparative framework based on four dimensions of urban sustainable development has been created in the form of 8 issues.Findings: Despite observing the treelike structure in the systems, differences in the importance of the subjects and the degree of sustainability coverage are noticeable. Studies have shown that more than 68% of the evaluation criteria emphasize the environmental dimension and the two issues of land useurban contextbuilding layout with more than 20% and resources (energy, water, materials) with more than 13%, were recognized as important and influential subjects in the process of evaluating neighborhoods. However, the approach of systems has been different on other issues.Discussion and Conclusion: The results showed that the systems under study, despite providing useful operational methods to assess sustainability due to excessive focus on the environmental dimension and the same neglect of other dimensions of sustainability, have not been effective in assessing the sustainability of neighborhoods as a whole And they need more maturity.