بررسی میزان غلظت ذرات معلق در ایستگاه های زیرزمینی متروی شهر تهران و مقایسه آن با غلظت های محیطی

زمینه و هدف: خطوط مترو 20 درصد از سهم کل جابجایی مسافر در شهر تهران را بر عهده دارند.  ذرات معلق از مهمترین آلاینده‌ های اصلی موجود درایستگاه های مترو هستند و افزایش غلظت آن‌ها منجر به پیامدهای بهداشتی متعددی برای مسافران و کارکنان مترو می‌گردد.  مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان غلظت  pm10و pm2.5 در چهار ایستگاه زیرزمینی مترو  (آزادی، انقلاب، توحید و ولی عصر)  و مقایسه آن ها با غلطت این ذرات در هوای آزاد، انجام شد. روش بررسی: اندازه گیری غلظت های فصلی ذرات معلق (فروردین 1395 الی فروردین 1396) به مدت یک هفته در ماه های میانی هر فصل، در ساعات 8 صبح الی 12 ظهر و در سه نقطه در داخل هر ایستگاه (ورودی، میانی و خروجی) و محیط خارج آن انجام شد. سپس نتایج حاصله با استانداردهای مربوطه مقایسه گردید . یافته ها: منابع اصلی ذرات معلق در ایستگاه های مترو ناشی از تردد مسافران، فعالیت پیستونی قطار، نظافت محیط داخل ایستگاه، عملیات تعمیر و نگهداری، ترمز، سایش چرخ و ریل و سیستم های تهویه ایستگاه بودند. نتایج اندازه گیری ها در این تحقیق  نشان داد که  میانگین سالانه غلظت pm10و pm2.5 در چهار ایستگاه های متروی مذکور به ترتیب 68 و 47 میکروگرم برمترمکعب و در هوای آزاد اطراف این ایستگاه ها به ترتیب 42  و 29 میکروگرم بر مترمکعب بوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که در محیط داخل چهار ایستگاه زیرزمینی متروی مورد نظر، میزان میانگین سالانه غلظت pm10و pm2.5 به ترتیب،  1.5 – 1.7 برابر مقدار غلظت آن ها در هوای آزاد بوده است.

Investigation on the Concentration of Suspended Particulate Matters in Tehran Underground Subway Stations and Compare it with Ambient Concentrations

Background and Objectives: Metro lines are responsible for 20% of the total passenger traffic in Tehran. Particulate matter is one of the most important major pollutants in subway stations and increasing their concentration leads to numerous health consequences for passengers and subway employees. The aim of this study was to investigate the concentration of PM10 and PM2.5 in four underground metro stations (Azadi, Enghelab, Tohid and Vali Asr) and compare them with the concentration of these particles in the open air. Research Method:Seasonal sampling (April 2016 April 2017) of particulate matters was conducted in the middle months of all four seasons for one week in the middle months of each season at peak traffic times from 8 am to 12 am, at three locations (entrance, middle, and exit in each station) and also at outside ambient of each station. The results were then compared with the relevant standards. Results and Discussions: The main sources of suspended particulate matter in the underground subway stations were due to passenger traffic, train piston pressure, floor cleaning, maintenance operations, wheelrail wear and braking and the performance of ventilation system in the subway station. The results of the monitoring measurements in this study showed that the annual average concentrations of PM10 and PM2.5 in the four underground subway stations were 68 µg/m3 and 47 µg/m3 and in the outdoor ambient around these stations were 42 and 29 µg/m3, respectively.   Conclusions: The results of this study showed that in the four underground subway stations, the annual average concentrations of PM10 and PM2.5 were 1.5 1.7 times higher than those in the outdoor ambient, respectively.