کمی سازی معیارهای بصری پوشش اراضی با استفاده از سنجه‌های سیمای سرزمین (مطالعه موردی: جنگل‌های دو هزار سه هزار تنکابن)

زمینه و هدف: در ایران با وجود روند فزاینده فعالیت های توسعه ای که سبب تغییر ساختار و در نهایت تغییر یا از بین بردن عملکردها و فرآیندهای سیمای سرزمین می شوند، لزوم در نظرگیری اثرات بصری در مطالعات eia به ویژه در اکوسیستم های شمالی کشور احساس می شود. این مطالعه با هدف کمی سازی معیارهای بصری پوشش اراضی با استفاده از سنجه های سیمای سرزمین انجام شده است.روش بررسی: این مطالعه در سال 1395، با هدف کمی سازی معیارهای بصری طبیعی بودن و پیچیدگی با استفاده از سنجه های shdi، shei، pland، lpi، pr، pd و np  در حوزه آبخیز دو هزار و سه هزار تنکابن از دو نقطه دید ناظر صورت گرفت. پس از تهیه نقشه کاربری اراضی و تولید dsm  و انتقال نقاط دید به  gis با استفاده از دستور visibility در gis، محدوده قابل دید به دست آمد و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: با توجه به شاخص pland که بیشترین مقدار آن مربوط به کاربری جنگل بود و مقادیر آن برای کاربری های جنگل، کشاورزی و مرتع به ترتیب 0.1499، 0.0001 و 0.0021 به دست آمد ، مشخص شد که طبیعی بودن در محدوده دید نقطه اول بیشتر از نقطه دوم است و این منطقه دید، کمتر دستخوش مداخلات انسانی بوده است. در نقطه دوم به جز ارزش shei که کمتر از نقطه اول (0.0927) بود، مقادیر شاخص های shdi (0.0927)، pr (70000)، pd (2.507)، np (2058000) بیش از نقطه دوم به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: استفاده از متریک های سیمای سرزمین با توجه به قابلیت های آن ها، می تواند گامی مفید در راستای شناسایی زود هنگام اثرات توسعه بر ساختار سیمای سرزمین باشد. رویکرد ارائه شده می تواند پایه ای برای توسعه یک روش جدید در درک اثرات تغییر سیمای سرزمین در زمینه برنامه ریزی و مدیریت باشد.

Quantification Visual Criteria of Land Cover Using Landscape Metrics (Case Study: Tonekabon Forests of Dohezar-Sehezar )

Background and Objective: Despite the increasingly trend of developmental activities that are likely to change the structure and change or eliminate landscape functions and processes in Iran ultimately, it seems necessary to consider the visual effect in EIA studies especially in northern ecosystem of the country.Methods: This study aimed to quantify the visual criteria of naturalness and complexity using SHDI, SHEI, PLAND, LPI, PR, PD, and NP measurements in the area of Tonekabon’s DohezarSehezar watershed from two viewpoints. The visible range, after land use mapping and production of DSM and transmitting of visibility points to GIS, was obtained using the Visibility instruction in GIS, which analyzed the visible range at two points.Findings: According to the PLAND index, the highest amount pertained to forest land use, and their amounts for forest, agriculture, and rangeland land uses found 0.1499, 0.0001, and 0.0021 respectively that detected the naturalness in the first viewpoint was more than the second viewpoint, and this area has been less affected by human interferences. At the second point, except for the SHEI value which was less than the first point ( 0.0927), the amount of SHDI (0.0927), PR(7000), PD (2.507), and NP(2058000) indices grater than second point obtained.Discussion and Conclusion: The use of landscape metrics with regard to their capabilities can be a useful step to early identification of the impacts of development on the structure of landscape. The proposed approach can be the basis for developing a new method to understanding the effects of landscape changing in planning and management fields.