ارزیابی خساراتِ محض زیست محیطی در قضیه جبران خسارتِ نیکاراگوئه به کاستاریکا در دیوان بین‌المللی دادگستری

با توجه به اهمیت محیط زیست طبیعی برای حیات انسان، هرگونه آسیب و تخریب آن امری مذموم و غیرقابل پذیرش است. مبنای مسئولیت در برابر خسارات زیست محیطی، میان انسان یا محیط زیست در نوسان بوده و همواره میان حقوقدانان در این زمینه اختلاف وجود داشته است. بنابراین تاکنون در بحث خسارات زیست محیطی و ضرورت جبران آن همواره انسان محور اصلی بوده و ارزیابی میزان خسارات وارد شده به محیط زیست در محاکم قضایی یا داوری بر مبنای آسیب های وارد شده به حقوق بشر مطمح نظر قرار گرفته است. دیوان بین المللی دادگستری در رای اخیر خویش در اختلاف میان کاستاریکا علیه نیکاراگوئه، برای نخستین بار در تاریخ رسیدگی خویش مفهوم «خسارات محض زیست محیطی» را به رسمیت شناخته و نسبت به ارزیابی این خسارات اقدام نمود. پژوهش حاضر ضمن تحلیل رای دیوان پیرامون این مفهوم، با بهره‌گیری از داده‌های کتابخانه ای درصدد تبیین و تحلیل مفهوم خسارات محض زیست محیطی و شیوه ی ارزیابی صورت گرفته در مورد آن بوده و در پایان نتیجه می گیرد که شیوه ارزیابی مالیِ صرف در مورد خسارات زیست محیطی مناسب نبوده و سپس روش های مطلوب در این زمینه پیشنهاد شده است.

Valuation of “pure” environmental damage in Compensation Case (Costa Rica v. Nicaragua), ICJ

Given the importance of the natural environment for human life, any damage and destruction is unreasonable and unacceptable. Being the subject of disagreement among different jurists, the basis of responsibility for environmental damage has been fluctuated between human and the environment. Consequently, the discussion of environmental damages and the necessity to compensate for them has always focused on human beings and any assessment of environmental damage in judicial or arbitration courts has been based on human rights. The International Court of Justice, in its recent judgment in the dispute between Costa Rica v. Nicaragua, for the first time in its history, recognized the notion of pure environmental damage and proceeded to assess these damages. The present article, analyzing the judgment of the Court about the concept of “pure” environmental damage and the method of its valuation, through a descriptiveanalytic method will conclude that the pecuniary valuation of all dimensions of environmental damage is not so consistent with the reality and the appropriate methods will be proposed.