تعیین تغییرات مکانی، زمانی و ساختار جمعیتی زئوپلانکتون‌های دریاچه سد بوکان با استفاده از زمین‌آمار

زمینه و هدف: تحقیق حاضر باهدف بررسی تغییرات مکانی و زمانی جمعیت زئوپلانکتون‌های دریاچه سد بوکان و تهیه نقشه این‌تغییرات به‌منظور بهره‌برداری‌های کشاورزی و شیلاتی انجام گرفت.روش بررسی: نمونه‌برداری از آب دریاچه سد در هشت ایستگاه از ابتدای سال 1394 تا پایان آن و با تناوب ماهیانه انجام گرفت. پس از پالایه نمونه‌ها با مش 55 میکرون، عصاره‌ها با فرمالین 4 درصد تثبیت و با میکروسکوپ اینورت شمارش گردید. برای بررسی تغییرات مکانی زئوپلانکتون‌ها و برآورد آن در نقاط نمونه‌برداری نشده دریاچه سد، از روش‌ میان‌یابی زمین‌آماری در محیط gis و نرم‌افزار gs+ استفاده شد.به‌منظور ارزیابی، مقایسه و انتخاب روش‌ میان‌یابی مناسب از روش ارزیابی متقابل استفاده گردید. یافته‌ها: نتیجه برازش یک مدل کروی بر نیم‌تغییرنمای تجربی تعداد زئوپلانکتون‌ها در زمستان نشان می‌دهد شعاع تاثیر این نیم تغییر نما معادل 7280 متر است. ضریب همبستگی برای مدل برازش داده‌شده برابر 995/0 محاسبه‌شده است. با مقایسه نتایج مقایسه این روش‌ها، روش کریگینک با داشتن خطای 42/53 mae= به‌عنوان مدل مناسب برآورد منطقه‎ای تراکم زئوپلانکتون‌ها انتخاب و نقشه‌های پراکنش آن‌ها در محیط gis تهیه گردید.نتیجه‌گیری: بیش‌ترین تراکم جمعیت زئوپلانکتون‌ها در فصل تابستان و کم‌ترین آن در فصل بهار دیده شد. مقادیر بیشینه زئوپلانکتون در ابتدای سد است که تا انتهای دریاچه سد به شکل منظم کاهش می‌یابد.

Determination Zooplankton Spatial, Temporal and Population Structure Changes of the Bukan Dam Using Geo-statistics

Background and Objective: This study was performed to investigate the spatial and temporal changes of the zooplankton population in the Bukan reservoir and to map these variations for agricultural and fisheries exploitation.Method: The samples were taken monthly from eight sampling sites during 2015. The samples were filtered through a 55micron mesh size filter, fixed by 4% formalin and enumerated by an inverted microscope. Geostatistics interpolation method in GIS (GS+ software) was used to reveal spatial changes of zooplankton and to estimate it in nonsampled points. The cross validation method was used to evaluate and compare the geostatistical methods.Findings: Spherical model fitness on the empirical semivariogram of zooplankton density in the winter provided the results that indicated the radius of semi variogram effect is 7280 m. The correlation coefficient of the fitted model was 0.995. The Kriging method with error of 53.42 was selected as a suitable model for spatial assessment of zooplankton density.Discussion and Conclusion: Most of the zooplankton population is in the summer and the lowest was seen in the spring. The maximum number of zooplanktons at the beginning of the Bukan dam which regularly reduced towards end of the dam.