سنجش کیفیت زندگی بر مبنای رضایتمندی سکونتی (موردمطالعه: محله گلشن تهران )

مقدمه و مسئله: کیفیت زندگی در محیط های سکونتی شهری و از جمله شهرهای ایران، با انواع مخاطراتی که باعث کاهش رضایت ساکنان می شوند، مواجه می باشد. این پژوهش با شناسایی عوامل ارتقاء کیفیت زندگی در محلات شهری سعی دارد مشخص کند که آیا می توان به میزان رضایتمندی سکونتی مطلوب دست یافت. همچنین پیشنهاد شده در محله گلشن به عنوان مورد پژوهی، برای دستیابی به کیفیت زندگی برتر، باید در زمینه های مسکن، حمل و نقل عمومی، فضاهای باز و سبز و... مداخلاتی صورت گرفته و راهکارهایی برای بهبود آن ها ارائه گردد.هدف و مدل: هدف کلی پژوهش حاضر سنجش و بومی سازی شاخص های کیفیت زندگی در محله گلشن و ارائه راهکارهایی برای ارتقای کیفیت زندگی بیان شده است. مدل رضایتمندی به عنوان پایه هایی برای ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی در قالب چهار بعد کالبدی فضایی، اجتماعی اقتصادی، عملکردی خدماتی و زیست محیطی طراحی شده است.روش بررسی: روش تحقیق تحلیلی توصیفی بوده و جهت ارزیابی نهایی و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آماری نظیر میانگین، ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. شیوه جمع آوری اطلاعات میدانی از طریق برداشت عینی محقق و مصاحبه با مسئولین و پر کردن پرسشنامه می باشد.نتیجه گیری: ارزیابی ها و نتایج تحلیل نشان می دهد که رضایتمندی کلی ساکنان از محله گلشن در حد متوسط است. بیشترین رضایتمندی از معیارهای روابط همسایگی بالا در بین ساکنان، متراژ واحد مسکونی، حس تعلق خاطر به محله و... بیان شده است. همچنین براساس تحقیق مشخص شد که از بین ویژگی های فردی، متغیرهای جنسیت، شغل، تحصیلات و تعداد خانوار در برابر ابعاد جمعی اهمیت بیشتری بر روی رضایتمندی سکونتی تاثیرگذار هس

Quality of Life Based on Housing Satisfaction (Gulshan Neighborhood of Tehran)

Introduction and Objective: Quality of life in urban residential environments, including cities in Iran, faces a variety of risks that reduce residents’ satisfaction. By identifying the factors that promote the quality of life in urban areas, this study seeks to determine whether optimal residential satisfaction can be achieved. Also suggested in Golshan neighborhood as case study, in order to achieve a better quality of life, interventions should be made in the areas of housing, public transport, open spaces and green areas, and solutions to improve them.The Purpose and the Model: The overall objective of the present study was to measure and localize the quality of life indicators in the Golshan neighborhood and to present strategies for improving the quality of life. The satisfaction model is designed as a basis for evaluating the indicators of quality of life in the four dimensions of physicalspatial, socioeconomic, functionalservice and environmental.Methods: The research method is descriptiveanalytical and in order to final evaluation and data analysis, SPSS software and statistical methods such as mean, Spearman correlation coefficient were used. The method of collecting field information is through objective researcher interviews and interviewing the authorities and filling out the questionnaire.Conclusion: Evaluations and analysis results show that the overall satisfaction of residents in Golshan is moderate. The highest satisfaction with the criteria of high neighborhood relations among residents, area of ​​residential unit, sense of belonging to the neighborhood, etc. is expressed. The study also found that among the individual characteristics, gender, occupation, education and number of households in terms of collective dimensions were more important in affecting residential satisfaction