ارزیابی رقابت‌پذیری اجتماعی و زیست‌محیطی شهری(نمونه موردی: استان‌های کشور)

زمینه و هدف: در حال حاضر رقابت‌پذیری یک موضوع محوری در سطح دنیاست و از آن به‌عنوان وسیله‌ای جهت دست‌یابی به توسعه پایدار یاد می‌شود. بسیاری از پژوهش گران، رقابت‌پذیری را مساوی با موفقیت در بعد اقتصادی می‌دانند، اما رقابت‌پذیری شهری باید از دیدگاه وسیع‌تری مورد بررسی قرار گیرد و باید علاوه بر ابعاد اقتصادی بر ابعاد غیراقتصادی زندگی شهری نیز تاکید کند. با توجه به خلا موجود در این زمینه پژوهش حاضر  با هدف ارزیابی و سطح‌بندی استان‌های ایران با تاکید بر ابعاد اجتماعی و زیست‌محیطی انجام‌شده است.روش بررسی: این پژوهش با استفاده از 36 شاخص مربوط به بعد اجتماعی و زیست‌محیطی به دنبال ارزیابی رقابت‌پذیری اجتماعی و زیست محیطی شهری با استفاده از روش تصمیم‌گیری چندمعیاره(mcdm) است. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است. جامعه ی آماری تحقیق شامل کلیه ی استان‌های کشور در سال 1390 می‌باشد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها ابتدا از مدل‌های haw  و saw استفاده‌شد و در نهایت با روش کاندرست ادغام‌ گردید و به 5 گروه با توان رقابت‌پذیری بسیار بالا، بالا، متوسط و پایین و بسیار پایین تقسیم گردید. برای پیدا کردن ضریب اهمیت هریک از شاخص‌ها از مدل آنتروپی شانون استفاده‌شده است.بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق بر اساس مدل کاندرست، نشان می‌دهد که بین استان‌های کشور ازلحاظ برخورداری از شاخص‌های اجتماعی و زیست‌محیطی رقابت‌پذیری شهری اختلاف فراوانی وجود دارد به طوری که اختلاف بین استان تهران(رتبه اول) با امتیاز 30 و استان سمنان(رتبه آخر) با امتیاز 25، خیلی زیاد بوده(55) و این اختلاف زیاد ناشی از عدم تعادل در آمایش سرزمین است. رتبه‌بندی نهایی نشان می‌دهد که استان‌های تهران، البرز، خوزستان، خراسان جنوبی، اصفهان و خراسان رضوی توان رقابت‌پذیری بسیار بالایی داشته و استان‌های کهکیلویه و بویراحمد، اردبیل، یزد، گلستان، چهارمحال بختیاری و سمنان از توان رقابت‌پذیری بسیار پایینی برخوردار می‌باشند

Assessment Competitiveness Social and Environmental of urban(Case study: provinces of the country)

Introduction: Now competitiveness is a central issue in the world and the use of it, as a tool, is mentioned to achieve sustainable development. Many researchers consider the economic competitiveness equals success, but urban competitiveness should be examined from a broader perspective on aspects of economic and noneconomic aspects in addition to the stress of urban life. Due to the vacuum in the field of research aimed at evaluating and ranking states are conducted with an emphasis on social and environmental dimensions.Material and Methods: This study uses 36 indicators of social and environmental dimension to urban competitiveness evaluation techniques using multicriteria decision making (MCDM). Methods the study population consisted of descriptive analysis of all the provinces in 1390. The models used to analyze the data and SAW HAVE eventually integrated Kandrst technique and competitiveness was divided to 5 groups can be very high, high, moderate, low and very low. To find the coefficients of each indicator used is the Shannon entropy.Results and Discussion: Based on Kandrst mode, the provinces terms of social and environmental indicators of urban competitiveness, there are wide differences. So that the difference between Tehran Province (ranked first) with a score of 30 and Semnan (bottom) with a score of 25, was too high (55) and this gap is caused by an imbalance in land use. Final ranking shows that Tehran, Tehran, Khuzestan, Chaharmahal and Bakhtiari, Isfahan and Khorasan Razavi is very high competitiveness and regions in Kohgiluyeh and Boyer, Ardabil, Yazd, Golestan, Semnan Bakhtiari and competitiveness can be very low.