ضرورت اجرای اصل احتیاطی در حفاظت از محیط زیست

اتخاذ تدابیر احتیاطی برای احتراز از پیامد زیان بار ناشی از فعالیت های محیط زیستی که دانش بشری درباره احتمال وقوع آن قطعیت علمی ندارد، در حقوق بین الملل محیط زیست جایگاه ویژه ای یافته است که به اصل احتیاطی موسوم است. از آن جا که تلاش جامعه جهانی همواره بر این نکته استوار است که راه حلی برای حفاظت از محیط زیست بیابند، از این رو اصل احتیاطی به عنوان یکی از اصول پایه ای حقوق بین الملل محیط زیست در اسناد متعددی از قبیل حقوق سخت و حقوق نرم مورد تاکید واقع گردیده است. در پرتو اصل احتیاطی حتی در مواردی که  دلایل قطعی علمی در مورد زیان آور بودن فعالیت های محیط زیستی وجود ندارد، انجام اقدامات احتیاطی تحت کنترل بهترین فن آوری به منظور کاهش خطرات بالقوه بر محیط زیست امری ضروری می باشد و بایستی از فعالیت هایی که بالقوه دارای آثار سوء هستند، جلوگیری گردد.  نتایج پژوهش حاضر گویای آن است که اصل احتیاطی به دلیل عدم رعایت اجرا به شکل واحد و عدم توافق در مورد مفهوم عدم قطعیت علمی دچار اشکالات حقوقی متعددی گردیده است. در مواجهه با چالش موجود، ارایه تعریفی جامع برای اصل احتیاطی بر مبنای مشورت در سند اولیه تحت عنوان کنوانسیونچارچوب که به کلیات موضوع می پردازد و متعاقباً توافق در مورد جزییات موضوع و بیان اختلافات موجود از قبیل اجرایی کردن اصل احتیاطی و توافقات آینده در راستای اصول و اهداف کنوانسیون در اسناد آتی که تحت عنوان پروتکل نامیده می شود به همراه بهره گرفتن از مشورت های علمی با متخصصان محیط زیست جهت ارزیابی محیط زیست منطقه ضروری است.

Necessity of Implementing Precautionary Principles in Environmental Protection

AbstractUndertaking precautionary means to avoid adverse impact of environmental activities about whose probability of occurrence lacks scientific certainty have found a profound position within international environmental law, this is generally referred to as precautionary principle. Since international community is always seeking solutions to protect environment, the precautionary principle has been emphasized as one of the fundamental principles of international law in numerous documents including hard law and soft law. According to the light of the precautionary principle, even in cases where any definitive scientific reason indicating harmfulness of environmental activities is yet to be found, it is still necessary to undertake precautionary practices by the best technology to reduce potential risks affecting the environment and activities that have potentially adverse effects should be reduced. Results of the present research indicate that the precautionary principle is engaged with numerous legal issues as it suffers from nonuniform implementation and lack of agreement on the concept of scientific uncertainty. To cope with this challenge, it is necessary to start with presenting a comprehensive definition of precautionary principle based on consultation in a document called conventionframework where generalities of the topic are discussed, followed by coming to an agreement on details and expressing possible disagreements such as implantation of the precautionary principle and formulating future agreements based on the principles and objectives defined in the convention to form future documents, generally referred to as protocols along with taking advantages of technical consultation with environmental experts to assess local environment