سنجش میزان بهره‌مندی شهرستان‌های استان گلستان با تاکید بر توسعه یافتگی روستاها با استفاده از روش آنتروپی و تاپسیس

زمینه و هدف: سطح زندگی انسان با رشد و پیشرفت علم و دانش بشری همواره در حال پیشرفت بوده است. با این حال، این رشد و توسعه در تمام مناطق و سکونتگاه‌های انسانی یکسان نبوده و در نتیجه آن جوامع مختلفی با سطح توسعه اجتماعی – اقتصادی متفاوت ایجاد شده است. بنابراین استفاده از علم برنامه‌ریزی ناحیه‌ای درکاهش این نابرابری ضروری به نظر می‌رسد. هدف از انجام تحقیق حاضر، ارزیابی و سطح‌بندی توسعه اقتصادی – اجتماعی شهرستان‌های استان گلستان با تاکید بر میزان توسعه‌یافتگی روستاهای این شهرستان است. روش بررسی: برای این منظور از روش آنتروپی و تاپسیس برای وزن‌دهی به معیارها و اولویت بندی شهرستان‌ها استفاده شد. تعداد 12 معیار در چهار دسته کلی شامل جمعیت، حمل و نقل، امکانات رفاهی و بهداشت و درمان جهت سنجش میزان بهره مندی شهرستان‌ها انتخاب شدند. یافته‌ها: بر اساس نتایج بدست آمده شهرستان گنبد با ضریب بهره مندی 92/0 رتبه اول و شهرستان بندر گز با ضریب بهره مندی 12/0 رتبه یازدهم را بدست آورد. پس از تعمیم ضرایب، شهرستان‌ها از نظر میزان بهره‌مندی در چهار طبقه زیاد، متوسط، کم و  بسیار کم قرار گرفتند. در انتها برای اطمینان از اولویت هر یک از شهرستان‌ها، تحلیل حساسیت با هفت تکرارانجام شد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق می‌تواند به عنوان الگویی برای برنامه‌ریزی رشد و توسعه‌ی روستاهای شهرستان‌های استان مورد استفاد قرار گیرند.

Assessing the Socio – Economic Rural Development Level of Golestan Province Townships Using Topsis and Entropy Methods

Background and Objective: The level of human life has always been in progress with the development of science and human knowledge, but this growth has not been uniform in all areas and consequently different communities with different socio economic development levels have been created. Using regional planning seems to be a necessity to reduce these inequalities. The goal of the present research is to assess and rank the socio – economic rural development level of Golestan Province townships. Method: Entropy and TOPSIS methods were used to weight the criteria and prioritize the cities. Tweleve criteria in four main categories including population, transportation, welfare and healthcare were selected to measure the socio – economic rural development levels. Findings: The results showed that Gonbad Kavoos has the first rank with a coefficient of 0.92 and Bandar gaz has last rank with a coefficient of 0.12. After calculating the development rates, townships were divided into one of the high, medium, low and very low classes. Finally, sensitivity analysis with seven repetitions was implemented to ensure the consistency of the results. Discussion and Counclusion: The results of this research can be used as a model to design proper growth and development plans for Golestan Province townships.