پایش گردشگری فصلی شمال غرب ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (t.c.i)

زمینه و هدف: شناخت پتانسیل های اقلیمی، به‌عنوان بستر فعالیت های انسانی، پایه و اساس غالب برنامه ریزی های محیطی و آمایش سرزمین را تشکیل می دهد؛ امروزه اکثر گردشگران برای انتخاب مقصد ملاحظات اقلیمی را مورد توجه قرار می‌دهند. هدف از این پژوهش ارزیابی و پهنه‌بندی فصلی اقلیم گردشگری شمال غرب ایران با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری (t.c.i)است. روش بررسی: در این پژوهش به‌منظور ارزیابی شرایط اقلیم آسایش از دیدگاه گردشگری، داده های اقلیمی 22 ایستگاه سینوپتیک شمال غرب‌ایران در یک دوره آماری 20 ساله (20101990) تهیه شدند. در این مدل سیستمی از 7 پارامتر: میانگین حداکثر دما، میانگین دما، میانگین حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی، مجموع بارش ماهانه، میانگین روزانه ساعات آفتابی و سرعت باد استفاده شد. برای پردازش داده‌ها از شاخص tci استفاده شد با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقشه اقلیم گردشگری برای چهار فصل ترسیم گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که شاخص اقلیم گردشگری در شمال غرب به علت تضاد توپوگرافی دارای تنوع زیادی در طول سال می‌باشد. فصل تابستان با در برداشتن شرایط (بی نهایت ایده ال 7، وضعیت ایده ال 10، کیفیت عالی 3، شرایط خیلی خوب 1 و قابل قبول 1)  نسبت به سه فصل دیگر در رتبه یک؛ فصل پاییز با شرایط (عالی: 4، خیلی خوب: 11، خوب: 3 و قابل قبول: 4) رتبه دوم نسبت به سه فصل‌دیگر؛ فصل بهار با کیفیت(خیلی خوب: 2، خوب: 2، قابل قبول: 11 و ناچیزحاشیه ای: 7) در رتبه سوم نسبت به فصل های دیگر و فصل زمستان با وضعیت(قابل قبول: 1، ناچیزحاشیه ای: 14، نامناسب: 5 و بسیارنامناسب: 2) در رتبه چهارم و نامطلوب ترین حالات نسبت به سایر فصول به خود اختصاص دادند. بحث و نتیجه‌گیری: شمال غرب ایران با داشتن جاذبه‌های گردشگری زیاد می‌تواند مقدمات حضور گردشگران داخلی و خارجی باشد. مناظرزیبا و منحصربه‌فرد و شرایط آب‌وهوای متنوع در تمامی فصول می‌تواند در راستای توسعه این صنعت گام‌های استوار برداشته و بهره‌های فراوان داشته باشد.

Monitoring seasonal tourism at the northwest of Iran using Tourism Climate Index (T.C.I)

Abstract Background and Objective: Recognizing the climatic potentias, as a basis for human activities, provides the predominant foundation for environmental and land use plannning. Most of the tourists follow climate considerations to choose the destination. The aim of this study was to evaluate and render the zoning of seasonal tourism at the northwest of Iran using tourism climatic index (T.C.I). Method: In this study, to assess the climatic conditions from the tourism perspective, the climatic data from 22 synoptic stations in the northwest Iran for a period of 20 years (19902010) were collected. In this model, a 7parameter system was used. These parameters included mean maximum temperature, average temperature, average minimum relative humidity, mean relative humidity, total monthly precipitation, sunshine hours and daily average wind speed. The TCI index was used for data analysis and the tourism climate maps were drawn for four seasons using GIS. Findings: The results show that the TCI index has a large variety of topography in the northwest because of conflicts over the years. Summer with the conditions as infinite ideal: 7, ideal condition: 10, excellent quality: 3, acceptable: 1 and very good condition: 1 ranked the first among other three seasons. Autumn with the conditions as perfect: 4, very good: 11, good: 3 and acceptable: 4 ranked the second. Spring season with the spesifications as very good: 2, good: 2, acceptable: 11 and insignifcant: 7 ranked. Winter with the conditions as acceptable: 1, insignificant: 14, poor: 5 and very poor: 2 ranked the fourth place and the most unfavorable condition among the other seasons. Discussion and Conclusion: Northwest of Iran with great tourist attraction can be pioneer in local and foreign tourism. Beautiful scenery and unique and varied climate conditions in all seasons can greatly contribute to the development of this industry and lead to great benefits.