مقایسه‌ی تاثیر دز جذبی در دو شیوه‌ی پرتودرمانی خارجی و هدفمند بر عود دوباره‌ی تومور

زمانی که اندازه ی تومور در مقایسه با برد ذره های یوننده، بزرگ باشد بیش تر انرژی ذره ها در آن جذب می شود و اگر کوچک تر باشد مقدار زیادی از انرژی ذره ها خارج خواهد شد. بنابراین اندازه ی تومور و برد ذره های یوننده نقش مهمی در عود دوباره ی تومور خواهند داشت. هدف این پژوهش بررسی ارتباط احتمال عود دوباره ی تومور با اندازه ی تومور و انرژی ذره ها در پرتودرمانی خارجی و هدفمند است. کسر دز جذبی برای کره هایی به شعاع µm 20 تا cm 4.5 با استفاده از کد mcnpx محاسبه شد. به منظور بررسی رابطه ی بین عود دوباره ی تومور و اندازه ی تومور درمان شده با پرتودرمانی خارجی و هدفمند با ید131 و ایتریم90، از یک مدل ریاضی مبتنی بر آمار پواسون استفاده شد. تحلیل ها نشان داد که احتمال عود دوباره برای پرتودرمانی با ایتریم90 برای تومورهای به قطر تقریباً cm 3.5 کمینه است در حالی که برای پرتودرمانی با ید131 این احتمال برای تومورهای به قطر تقریباً mm 3.5 کمینه است. از یافته ها می توان نتیجه گرفت که پرتودرمانی هدفمند با یک تک رادیونوکلید نباید برای بیماران سرطانی دارای متاستازهای با اندازه های مختلف و یا سرطان های گسترش یافته مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از چند رادیونوکلید به طور هم زمان یا ترکیب پرتودرمانی هدفمند با پرتودرمانی خارجی، می تواند اثربخشی بیش تری نسبت به استفاده از یک تک رادیونوکلید داشته باشد.