جذب توریم (iv) از محلول‌های آبی با استفاده از زیست‌جاذب زوج عامل‌دار شده با جلبک و مخمر

با تثبیت جلبک سیستوسریاایندیکا و مخمرنان ساکارومایسز سرویسیا در سیلیکاژل، یک زیست ‌جاذب دوعاملی برای جذب یون ‌های توریم (iv) از محلول ‌های آبی فراهم شد. توانایی و ظرفیت جذب این زیست‌ جاذب دوعاملی برای جذب توریم (iv) از محلول ‌های آبی در روش ناپیوسته ارزیابی شد. با استفاده از روش سطح پاسخ بر پایه‌ ی طرح مرکب مرکزی، تاثیر متغیرهای فرایندی ph (2 تا 6)، زمان (10تا min 180)، غلظت اولیه ‌ی محلول توریم (iv) (50 تاmg/l  300) و مقدار جاذب (0.5 تا g/l 5) بر جذب زیستی توریم (iv) از محیط ‌های آبی بررسی، و فرایند جذب بهینه‌ سازی شد. تحلیل واریانس نشان داد که مقادیر جاذب، غلظت اولیه ‌ی محلول توریم (iv)، زمان و ph به ترتیب، موثرترین عوامل در جذب زیستی توریم(iv) هستند. تحت شرایط بهینه (ph برابر با 5، زمان تماس min 137.5، غلظت اولیه ‌ی g/l 237.5 محلول توریم (iv) و مقدار جاذب g/l1.63) میزان جذب mg/g 128.82 براورد شد. داده ‌های سینتیکی با معادله‌ ی سینتیکی درجه ‌ی دوم به خوبی برازش شدند. داده‌ های جذب نیز با هم دمای لانگمویر در مقایسه با هم‌ دمای فروندلیچ و تمکین بهتر توصیف شدند. ظرفیت بیشینه ‌ی زیست ‌جاذب برای جذب توریم(iv) با هم‌ دمای لانگمویر برابر mg/g 142.86 براورد شد. مقادیر محاسبه‌ شده ‌ی پارامترهای ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب توریم(iv) در شرایط کاری به کار گرفته شده، خودبه ‌خودی و گرماگیر بوده است و سازوکار فیزیکی دارد.