مطالعه‌ی آثار دز تابش‌دهی باریکه‌ی الکترونی انرژی بالا بر خواص فیزیکی و حرارتی هیدروژل‌ها بر پایه‌ی پلی وینیل الکل‌

پلی وینیل الکل (pva) با خواص زیستی مناسب و قیمت نسبتاً ارزان، توجه ویژه ای را در ساخت هیدروژل ها، به ویژه با کاربرد پانسمان زخم، به خود اختصاص داده است. از طرفی تاب‌ش دهی، روشی مطلوب برای تهیه ی هیدروژل ها بر پایه ی pva به شمار می آید. در این روش، شرایط تابش دهی، به ویژه دز تابش دهی، بر خواص فیزیکی و در نتیجه کارایی هیدروژل بسیار موثر است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر دز تابش دهی الکترونی بر خواص فیزیکی و حرارتی (بلورینگی) هیدروژل های pva بود. هیدروژل ها با تابش دهی محلول آبی pva (wt 7%)، تحت دزهای مختلف تهیه شدند. میزان ژل، درجه ی تورم تعادلی و رفتار دهیدراسیون هیدروژل ها ارزیابی شدند. تغییرات شیمیایی ساختار pva ناشی از تابش دهی با آزمون ftir، و رفتار حرارتی ژل های خشک pva  با آزمون dsc بررسی شدند. با افزایش دز تابش دهی، میزان ژل هیدروژل افزایش اندکی نشان داد، در حالی که میزان تورم آن با کاهش چشم‌گیری همراه بود. دز تابش دهی اثر قابل توجه‌ی بر دهیدراسیون هیدروژل نداشت. نتایج آزمون ftir نشان دادند که علاوه بر شبکه ای شدن، تخریب زنجیره های pva نیز با افزایش دز تابش دهی شدت می گیرد. براساس نتایج آزمون dsc، افزایش دز تابش دهی موجب کاهش دماهای بلورینگی و ذوب pva، و البته افزایش میزان بلورینگی آن شد.