دیپلماسی هسته ای ایران در دولت های خاتمی، احمدی نژاد و روحانی ( 2015 – 1997)

بی شک، موضوع هسته ای ایران یکی از مهم ترین موضوعات تاریخ دیپلماسی بوده که اهمیت آن در دهه اخیر باعث شد تا دو عرصه سیاست داخلی و خارجی ایران تحت تاثیرش قرار بگیرند. شروع بحران هسته ای از بیانیه سعدآباد تا برجام، راهبردهای متعددی را برای نخبگان ایران بر جای گذاشت و مآلاً، باید این دوران را در یک سیر مرتبط با محیط های منطقه ای مورد ارزیابی قرار داد. در این پژوهش، به این سوال اصلی پاسخ خواهیم داد «که دیپلماسی هسته ای ایران در بستر زمانی «2015 1997»، چه راهبردها و الگوهای رفتاری را از منظر نظری جیمز روزنا (با تاکید بر متغیر محیط منطقه‌ای) در دستور کار قرار داده است؟» در پاسخ به سوال اصلی، این فرضیه مطرح می شود که «الگوی رفتاری دیپلماسی هسته ای ایران در دولت های مختلف نسبتاً پایدار بوده، لیکن رفتار انطباقی، تحت تاثیر متغیرهای بیرونی شاهد پویش های متعددی بوده است. بدین سان، ارتباط مستقیمی بین الگوی رفتاری ایران و محیط منطقه ای آن وجود دارد». روش پژوهش، تاریخیتحلیلی و شیوه گردآوری داده‌ها نیز کتابخانه ای، استفاده از مجلات، مقالات معتبر و منابع اینترنتی است.