پیامدهای «نظریۀ تفرد» ژیلبر سیموندون برای دانش سیاست

«فرد» از دیرباز موضوع مشاجره‌آمیز دانش‌های گوناگون بوده و این امر نوعی دانش مستقل را شکل داده که تحولات آن، پیامدهای مهمی برای دیگر دانش‌ها ازجمله سیاست داشته و دارد. تکنولوژیست فرانسوی، ژیلبر سیموندون (89 1924)، ازجمله کسانی است که در این حیطه، تلاش فکری سرسختانه‌ و تاثیرگذار داشته است. هدف کلی مقاله توضیح مجمل ارکان نظریۀ «تفرد» سیموندون و برشماری امکاناتی است که برای علوم اجتماعی مهیا می‌کند. با توجه به اهمیت خاص دانش سیاست برای ما، پرسش اصلی این است که نسخۀ متاخر نظریۀ تفرد، چه امکانات جدیدی برای دانش سیاست فراهم می‌کند؟ سیموندون با طرد «اصل» تفرد و رویارویی با نسخه‌های گوناگون هایلومورفیسم، به‌ویژه روانشناسی تحلیلی یونگ، و حفظ فاصلۀ انتقادی با سیبرنتیک و بدنۀ پدیدارشناسی، «فرایندِ» تفرد را محور بحث قرار داد و «شدن» را فرایندی بی‌پایان تعریف کرد. افزایش اعتبار سیاسیِ جمع، اصل‌زدایی، تحلیل فاز، بازگشت بدن تکنیکی به تحلیل سیاسی و تامین لوازم بازخوانی نظریۀ سیاسی رادیکال، ازجمله پیامدهای نظریۀ او برای دانش سیاست است. نظریۀ سیموندون، ابزار گذر به‌ «ترافرد» را به تحلیل سیاسی می‌دهد و این گذر، امکان رادیکال‌کردنِ مفهوم «فرد» و به‌چالش‌کشیدنِ معنای مسلط آن را فراهم می‌کند.

the consequences of gilbert simondon’s theory of individuation for politics

the individual has been one of the contentious issues in the different knowledge. this has formed certain knowledge that its developments have had some important effects on other knowledge including politics. french technologist gilbert simondon, put a serious effort in this field. the purpose of this article is to describe briefly simondonian theory of individuation and to specify the possibilities the theory has for the field of social sciences. the main question is which new possibilities are introduced by the late version of the theory of individuation for politics? simondon rejected any principles of individuation. he insisted on the process of individuation and defined the becoming as an endless process, while encountering with various versions of hylomorphism, especially jungian analytical psychology, and maintaining a critical distance from cybernetics and mainstream phenomenology. this theory has numerous implications for politics, such as increasing the political credibility of the collective, de principlizing, phase analysis, the return of the technical body to political analysis, and providing the equipment for revising the radical political theory. simondon’s theory gives political analysis a means of passage to tranindividual. this makes it possible the dominant meaning of the individual to be questioned.