خوانش اندیشه‌ سیاسی نصرالله منشی در مقدمه‌ کلیله و دمنه‌ بهرام‌شاهی بر اساس روش هرمنوتیک قصدگرای اسکینر

یکی از منابع مهم تاریخ اندیشه سیاسی در ایران متون ادبی به جا مانده از گذشته است. نکته حایز اهمیت برای بازیابی این اندیشه ها، شیوه و روش فهم، دریافت و بازخوانی مفاهیم مورد نظر در آن هاست. کلیله و دمنه یکی از این متون است که محتوای آن قرابت بسیاری با سیاست و شیوه های حکمرانی دارد. یکی از روش هایی که به یاری آن می توان به استخراج مفاهیم سیاسی از متون گذشته پرداخت، روش هرمنوتیک قصدگرای کوئنتین اسکینر است. در این مقاله با مبنا قرار دادن این روش، تلاش شده با توجه به زمینه و زمانه نصرالله منشی، رئوس مهم تفکر وی در مقدمه اش بر ترجمه کلیله و دمنه بازخوانی شود. پرسش اصلی بر گرد مولفه های اندیشه سیاسی نصرالله منشی و هدف او از نگارش دیباچه بر ترجمه تنظیم شده است و در پاسخ، تاکید شده که می توان مولفه های اندیشه سیاسی نصرالله منشی را در مواردی چون سلسله مراتبی بودن قدرت، مشروعیت بخشی به حاکمیت با بهره از دین، لزوم اطاعت از پادشاهان، همراهی دین و سیاست و عدالت اجتماعی رصد کرد که با طرح آنها در پی مشروعیت سازی و توجیه جایگاه پادشاهان در دوران آخر سلسله غزنویان بوده است. اندیشه منشی از این منظر تاکنون،‌ بررسی نشده و همین امر نوآوری نوشته به شمار می رود.

Reading the political thought of Nasrullah Munshi in the introduction of Kelileh and Demneh Bahramshahi Based on Skinner’s intentional hermeneutic method

One of the most important sources in the history of political thought in Iran is the literary texts left from the past. What is important for retrieving these ideas is the way and method of understanding, receiving and reading the desired concepts in them. Kelileh and Demneh is one of these texts whose content is very close to the politics and methods of governing. One of the methods that can be used to extract political concepts from past texts is the intentional hermeneutic method of Quentin Skinner. In this article, based on this method, an attempt has been made to reread the important outlines of his thought in his introduction to the translation of Kelileh and Demneh, considering the context and time of Nasrullah Munshi. The main question revolves around the components of Nasrullah Munshi’s political thought and his purpose in writing the preface to the translation. Legitimacy of sovereignty through religion, the need to obey kings, religion and politics and social justice observed that with their plan to legitimize and justify the position of kings in the last period of the Ghaznavid dynasty. From this point of view, the secretary’s idea has not been studied so far, and this is considered as a writing innovation.